Αν ο Μπιν Λάντεν δεν ήταν αυτός που ήταν, δηλαδή ο εκλεκτός και εκπαιδευμένος από τις ΗΠΑ, η είδηση του θανάτου του ίσως να ενδιέφερε και μερικούς έξω από τις ΗΠΑ. Τώρα, άντε να έχει κάποια αξία για ορισμένους που μαζεύτηκαν σε μια πλατεία για να μπορούν να «ντύσουν» με εικόνα οι κάμερες το θέμα «το καλό νίκησε το κακό». Κι όμως ένα περίπου εσωτερικό θέμα των ΗΠΑ εμφανίστηκε στις τιβί σαν το παγκόσμιο θέμα. Η τέτοια προβολή του έρχεται να επαναβεβαιώσει το ρόλο των «χρησίμων ηλιθίων». Στην προηγούμενη φάση ο Λάντεν ήταν το πρόσχημα για την παγκόσμια εκστρατεία κατά της «τρομοκρατίας».
Η ανακοίνωση της εκτέλεσής του έγινε ενώ εξελίσσεται ο μετασχηματισμός της εκστρατείας των ιμπεριαλιστών ενάντια στην «τρομοκρατία» που οι ίδιοι σπέρνουν, σε μάχη για τη «δημοκρατία», την ιμπεριαλιστική δημοκρατία. Μ' αυτήν ή την άλλη προβιά, αυτό που συνεχίζεται είναι η απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική επέμβαση σε κάθε γωνιά της Γης.
Σημείωση: Στα παράπλευρα αυτής της ιστορίας ας καταγραφεί στα υπόψιν η διαμάχη αν το twitter ή το google είναι το πιο άμεσο μέσο για την ενημέρωση. Οτι και τα δυο δουλεύουν σε άμεση σχέση με διάφορες υπηρεσίες και καθαρό πλέον το ρόλο τους όχι μόνο στην παρακολούθηση συμπεριφορών, αλλά και για χειραγώγηση συνειδήσεων, περνά σαν να μην υπάρχει απ' όσους τα προβάλλουν με την «ευγενή» φιλοδοξία να αντικαταστήσουν οι εικονικές καταστάσεις το πραγματικό κίνημα...
***
Η υποκρισία ξεχειλίζει και στο δεύτερο «μεγάλο θέμα» της ειδησεογραφίας. Ξάφνου όλοι οι εμπλεκόμενοι ένιωσαν «ντροπή» για αυτά που έγιναν στον τελικό για το κύπελλο στο ποδόσφαιρο. Ολοι τους προσπαθούσαν να πείσουν ότι δεν είχαν δει ποτέ ως τώρα τη σαπίλα και ότι πήραν χαμπάρι τι συμβαίνει όταν πια τα σκουλήκια από το πτώμα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου κατέκλυσαν το γήπεδο. Το σύνολο των αναλύσεων, που προσπαθούν να εμφανίσουν το αποτέλεσμα ως αιτία, κρύβουν το γεγονός ότι δεν πρόκειται για κάποιο ξεχωριστό γεγονός, ούτε καν μόνο ελληνικό. Παντού στον κόσμο, όπου η ανάγκη για φυσική αγωγή έχει υποκατασταθεί από εταιρείες που βγάζουν φράγκα, τα φαινόμενα της βίας και της ντόπας είναι ο κανόνας.
Ας αφήσουν, λοιπόν, την υποκρισία. Δεν αφορά τον αθλητισμό το θέμα. Οι ιδιωτικές εταιρείες έχουν τους πελάτες που επιλέγουν. Εχουν και τους ιδιωτικούς στρατούς που θέλουν. Οσοι εμφανίζονται να μιλούν για μέτρα χωρίς να θίγουν το πρόβλημα, κρύβουν το γεγονός ότι όπως δεν μπορούν να βάλουν εμπόδιο στον «ελεύθερο ανταγωνισμό» των καπιταλιστών, έτσι δεν μπορούν και να ελέγξουν και τις εταιρείες του ποδοσφαίρου. Κανείς δεν μπορεί να βάλει εμπόδια στον ελεύθερο ανταγωνισμό τους, στο πώς δηλαδή θα αυξήσουν τα κέρδη τους. Συντηρούν τους χούλιγκαν γιατί κάτι κερδίζουν απ' αυτό. Λύση υπάρχει, αλλά αυτή προϋποθέτει το γκρέμισμα της σαπίλας.
***
Τελικά, δεν ήταν μόνο τα κανάλια, τρεις μέρες μετά, οι εφημερίδες εξακολουθούσαν να έχουν και χτες πολυσέλιδα αφιερώματα στο «γάμο». Κάτι σαν «Αρλεκιν» για να ξεχνιέσαι. Εχουν εκτοξεύσει στα ύψη τον αποπροσανατολισμό. Ακόμα και τα αφιερώματα στο μνημόνιο στην ίδια γραμμή κινούνται. Με αφορμή τον ένα χρόνο από το Μνημόνιο τα αφιερώματα προσπερνούν την καπιταλιστική κρίση και αναζητούν «νέα αφήγηση», όπως αυτή που λέει ότι «έχουμε καλά χρυσαφικά, ιδού το πετρέλαιο». Ολοι μαζί πασχίζουν να κρατήσουν όρθιο ένα σύστημα που προκαλεί. Και προσποιούνται με επικλήσεις νομιμότητας σ' έναν κόσμο που πλέον είναι απόλυτα καθαρό πως ή θα ανατραπεί εκ βάθρων ή θα πάρει μαζί του στη βαρβαρότητα τα πάντα.
Δεν είναι της μοίρας γραπτό, είναι νομοτέλεια: Να μπει τέλος στις αυταπάτες, στο φόβο, στη μοιρολατρία. Κι αυτό μπορεί να το κάνει η ίδια η εργατική τάξη, που, όπως σημείωσε ξανά και ξανά το ΚΚΕ, έχει τη δύναμη να αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση. Αρνούμενη κάθε θυσία για τους εκμεταλλευτές της. Με ταξική αφύπνιση, ενότητα και οργάνωση παντού. Με πάλη για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, για την υπεράσπιση της ζωής της εργατικής οικογένειας από τη φτώχεια και την ανεργία. Με αγώνα για μια ζωή αντάξια της δουλειάς της και των αναγκών της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου