Η συγκρότηση της άκρως εχθρικής για το λαό, τρικομματικής κυβέρνησης, έγινε για να περάσουν τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα, προκειμένου να σωθεί από την κρίση το κεφάλαιο και τα κέρδη των μονοπωλίων.
Η πραγματική και μόνη αγωνία της αστικής τάξης είναι να περάσουν από αυτή την κυβέρνηση τα νέα βάρβαρα μέτρα, το νέο μνημόνιο διαρκείας και η δανειακή σύμβαση, οι περικοπές στις συντάξεις και τα κοινωνικά επιδόματα, η κατάργηση του κατώτατου μισθού.
Αυτός είναι ο λόγος που τα αστικά κόμματα και ΜΜΕ, προβάλλουν διαρκώς ψευτοδιλήμματα, επιχειρώντας ως συνήθως να μετατρέψουν τις αγωνίες της αστικής τάξης σε αγωνίες όλου του λαού.
Πρώτα το «κούρεμα» χρέους (PSI), η δανειακή σύμβαση και το νέο πολυετές μνημόνιο και στη συνέχεια εκλογές, ή πρώτα εκλογές, ώστε η νέα κυβέρνηση, με νωπή τη λαϊκή εντολή, να πάρει τα νέα μέτρα "σωτηρίας" της χώρας;
Παράταση της θητείας της κυβέρνησης Παπαδήμου όσο χρειάζεται ή τήρηση της συμφωνίας για εκλογές το Φλεβάρη - Μάρτη;
Κυβερνητική κρίση και ακυβερνησία ή απρόσκοπτη υλοποίηση της πολιτικής που έχει συμφωνηθεί από τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης;
Και στην μέση όλων, υποτίθεται πως βρίσκεται, ο Λουκάς Παπαδήμος, σε ρόλο αγίου... Παπαλουκά, να προσπαθεί δήθεν, να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να συντονίσει τα ασυντόνιστα, από τις κόντρες μεταξύ των κομμάτων της “συνεργατικής” κυβέρνησης, η οποία ως εκ θαύματος, σε κάποια πράγματα αποδεικνύεται, εξαιρετικά συντονισμένη, γρήγορη και αποφασιστική.
Στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο για παράδειγμα, τα πρόλαβε όλα.
Αποφάσισε να περικόψει τις επικουρικές συντάξεις και να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές των εργοδοτών, μεταφέροντας πλαγίως, που σημαίνει στα σίγουρα, το κόστος στους μισθωτούς και στους φορολογούμενους.
Είναι κοινός τόπος. Όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και ικανοί είναι και τα βρίσκουν και συνεννοούνται και συνεργάζονται σαν μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Οι ανταγωνισμοί και τα αντικρουόμενα οικονομικά συμφέροντα των εντολοδόχων τους, είναι που καθρεπτίζονται στις μεταξύ τους κόντρες για το μοίρασμα της εξουσίας. Όταν όμως πρόκειται για τον ...κοινό εχθρό, δηλαδή τους εργαζόμενους, γνωρίζουν πολύ καλά να τις προσπερνάνε.
Ακόμη καλύτερα ξέρουν να ενθαρρύνουν και να εντείνουν τον ανταγωνισμό μεταξύ των εργαζομένων, που γεννά κάθε στιγμή ο εμπορευματικός τρόπος παραγωγής, και να στρέφουν τους μεν εναντίον των δε: “Δημόσιους υπάλληλους εναντίον ιδιωτικών”, “μαγαζάτορες εναντίον διαδηλωτών”, “πελάτες εναντίον μικρών μαγαζιών”, "μεταφορείς εναντίον αγροτών", αγρότες εναντίον μεταφορέων" …. Και πάει λέγοντας.
Οι άμεσες, αλλά με βάθος πεδίου, επιδιώξεις της πλουτοκρατίας, κάθε μέρα που περνά, διαγράφονται με τον πιο ανάγλυφο τρόπο, θρυμματίζοντας κάθε είδους αυταπάτης.
“…Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να απορρίψουν τους εκβιασμούς των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Καμία ανοχή στη συγκυβέρνησή τους. Εκλογές τώρα, για να καταφέρει ο λαός ισχυρό πλήγμα στα κόμματα της πλουτοκρατίας και του «ευρωμονόδρομου» και ταυτόχρονα κλιμάκωση της εργατικής λαϊκής πάλης και αντεπίθεσης για την παρεμπόδιση και την ανατροπή της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Λαϊκή συμμαχία τώρα για ανάπτυξη προς όφελος του λαού, για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, για την αποδέσμευση από την ΕΕ με λαϊκή εξουσία”. *
* Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ, 22/12/2011.
Αναδημοσιευση απο Crousma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου