Μια γρήγορη ματιά στα χτεσινοβραδινά τηλεοπτικά δελτία αποκάλυπτε ότι η αστική τάξη, όπως πριν ακόμα ξεσπάσει το θέμα των μεταναστών, έτσι και μετά παραμένει στοχοπροσηλωμένη: Ζητά να χτυπηθεί ό,τι η ίδια ορίζει ως «ανομία». Σε βαθμό που αναρωτιέσαι μήπως οργανώνει διάφορες «ανομίες» για να μπορεί να τις επικαλεστεί...
Μ' αφορμήτους μετανάστες καταπιάστηκαν με το άσυλο για να περάσουν μέσα απ' αυτό στο χτύπημα κάθε πράξης - δράσης που αμφισβητεί την αντιλαϊκή αστική νομιμότητα. Για τους μετανάστες ξεκίναγε το θέμα στα «δελτία των 8», για τη νομιμότητα γινόταν η συζήτηση. Οχι για τη νομιμότητα στο συγκεκριμένο θέμα αλλά γενικά για τη νομιμότητα με όρους αγιότητας. Σαν κάτι αδιατάρακτο στο βάθος του χρόνου.
Σε ποιον χρειάζεται μια τέτοια αδιατάρακτη νομιμότητα; Στις αγορές. Οι οποίες πρέπει να αφήνονται να δρουν αδιατάρακτες στη νόμιμη δραστηριότητά τους.
Νόμιμες οι αυξήσεις στα τρόφιμα.
Νόμιμες οι αυξήσεις στα εισιτήρια.
Νόμιμες οι μειώσεις μισθών.
Νόμιμηη δουλειά χωρίς δικαιώματα.
Νόμιμη η μείωση των συντάξεων. Νόμιμη η αύξηση του χρόνου συνταξιοδότησης.
Ποιεςείναι αυτές οι αγορές που πρέπει να διαφυλαχτεί η νόμιμη δραστηριότητά τους;
Η «αγορά» είναι όλοι αυτοί που με μια απόφαση καταδικάζουν εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα. Η «αγορά» είναι όλοι αυτοί που κατεβάζουν στα όρια της εξαθλίωσης την τιμή πώλησης του προϊόντος εργατική δύναμη. Είναι αυτοί που φροντίζουν με πολλούς τρόπους να στραφούν ο ένας εργάτης ενάντια στον άλλο. Η «αγορά» είναι οι ίδιοι που όπως ανεβάζουν τις τιμές στα τρόφιμα έτσι μειώνουν και τους μισθούς. Είναι οι ίδιοι που όπως κάνουν αβίωτη τη ζωή των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους έτσι κάνουν αβίωτη και τη ζωή των εργατών στις χώρες προορισμού.
Αυτή η «αγορά»έχει και το κράτος της. Που φτιασιδώνεται κάθε φορά έτσι που να κρύβει την ταξικότητά του. Είναι και αυτό μία από τις δουλειές της κυβέρνησης αυτού του κράτους. Να φτιάχνει νόμους που να διατηρούν αδιατάραχτη την εξουσία των αγορών. Να εφαρμόζει τους νόμους που έχουν συγκεκριμένη ταξική αποστολή.
Το είδαμε με αφορμή και την υπόθεση των μεταναστών όπου απλώθηκε πάλι ο τραχανάς. Και όσοι φοβούνται ότι αυτό το άπλωμα δεν είναι για καλό έχουν δίκιο.
Την ώρα που γίνεται συζήτηση για τη νομιμότητα εκκρεμεί η εφαρμογή μιας σειράς νόμων που κηρύσσουν σε διωγμό το ίδιο το δικαίωμα στην εργασία. Νόμων που απαγορεύουν σ' ένα νέο ζευγάρι να προγραμματίσει τη ζωή του αν πριν δεν έχει εξασφαλίσει ενίσχυση από μπάρμπα στην Κορώνη. Νόμων που διατάσσουν τα νέα παιδιά να ξεκινήσουν τη ζωή τους με όρους χαμοζωής. Νόμων, δηλαδή, που βαθαίνουν το ταξικό πρόβλημα.
Είναι προφανές πως απέναντι σ' αυτή τη «νομική» πραγματικότητα θα αναπτύσσεται αναγκαστικά ένα οργανωμένο κύμα διαμαρτυρίας ως και ανατροπής. Αυτούς τους αγώνες καταγγέλλουν εκ των προτέρων σαν παράνομους όλοι αυτοί που εδώ και μια βδομάδα αναλύουν και ξανα-αναλύουν τα περί νομιμότητας.
Για να αποδειχτείστην πράξη πως οι κάποτε αθώες απορίες για το σύνθημα «νόμος να είναι το δίκιο του εργάτη», μόνο αθώες δεν ήταν.
Γιατί ακριβώς γνωρίζουν πως η εργατική τάξη (ντόπιοι και μετανάστες), το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων, δεν έχουν άλλο δρόμο από το να επιβάλουν το δίκιο τους ως νόμο απέναντι στους νόμους της αστικής εξουσίας.
Ολα είναι θέμα συσχετισμών και μ' αφορμή την περίπτωση των μεταναστών αυτό αναδείχθηκε και πάλι κυρίαρχο.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου