Προσεχώς: Κατοχική κυβέρνηση “εθνικής ενότητας”.

πηγή : Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα

 Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως όλες οι πολιτικές αναλύσεις που έγιναν από τα αστικά συνήθη διαπλεκόμενα ΜΜΕ στην “διακαναλική συνέντευξη” του ΑρχηΤραπεζοτσολιά Γ. Παπανδρέου παραβλέπουν σκοπίμως τον διαγγελματικό χαρακτήρα της, αβαντάρουν προκλητικά και εξόφθαλμα την “πολιτική ορθότητα” και κυρίως αποκρύπτουν την πραγματική ουσία της “δήλωσης” καθώς και τους πραγματικούς αποδέκτες.

Βασική προϋπόθεση για την κατανόηση και ανάλυση οποιασδήποτε “πολιτικής” κίνησης είναι η χρονική στιγμή. Ειδικά όταν η χρονική στιγμή επιλέγεται συνειδητά και δεν πρόκειται για κάποιο “έκτακτο” γεγονός. Υπό αυτή την έννοια κατ αρχάς δεν έχουμε να κάνουμε με μια συνέντευξη τύπου, αλλά για την επιλογή της κυβέρνησης να κάνει ένα διάγγελμα. Ένα διάγγελμα που οργάνωσε μόνη της η κυβέρνηση, αφού επέλεξε τον χρόνο και την ατζέντα χωρίς καμία πραγματική πίεση. Οι “πολιτικά ορθά” σκεπτόμενοι θα ανταπαντήσουν ότι υπάρχει η πίεση των αυτοδιοικητικών εκλογών που έχει πάρει χαρακτήρα αντιμνημονιακού δημοψηφίσματος. Όμως αυτή είναι μια πολύ επιφανειακή ερμηνεία – δεν πρέπει να υποτιμούμε τους πολιτικούς ως αφελής “μπουνταλάδες”, έχει αποδειχθεί περίτρανα πως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο στα πολιτικά πράγματα αυτής της χώρας, αλλιώς οι φυλακές θα ήταν γεμάτες πολιτικούς. Ειδικά τώρα που η ντόπια μαφία έχει πλέον υπαλληλική σχέση με διεθνείς εγκληματικές οργανώσεις όπως το ΔΝΤ και τις μεγάλες τράπεζες που αγόρασαν τη χώρα από τους ντόπιους κατόχους των πλαστών χρυσόβουλων τίτλων, η εκδοχή της “γκάφας” που περνάει σκόπιμα από όλα τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ προς τον μέσο και απλό πολίτη είναι μεθοδευμένη και παραπλανητική. 

Προφανώς μετά από τα απίστευτα αντιλαϊκά μέτρα που πάρθηκαν, από μια κυβέρνηση που εκλέγει με εντελώς διαφορετικό πρόγραμμα και με τη λέξη “σοσιαλισμός” ως σημαία, δεν υπάρχει καμία νομιμοποίηση ούτε και καμία “λαϊκή εντολή” και δεν νομίζω ότι αυτό θέλει παραπάνω ανάλυση ή απόδειξη. Προφανώς και δε χρειάζεται επίσης καμία παραίνεση της αξιωματικής “αντιπολίτευσης” για να λειτουργήσει το κοινωνικό υποσυνείδητο που λέει πως “αν τους επιβραβεύσω με την ψήφο μου θα μου πάρουν και τα σώβρακα”. Άρα η παπάρα ότι δήθεν η συνέντευξη είναι η απάντηση στο ότι η αντιπολίτευση έθεσε  την “ατζέντα” (ψήφος – μνημόνιο) πρώτη, είναι λάθος εκτίμηση. Επίσης η λεγόμενη “αποσυσπείρωση” του κυβερνώντος κόμματος είναι λογικότατη και ακόμη και ο πιο αδαής περί της πολιτικής γνωρίζει ότι το αντίμετρο στην αποσυσπείρωση είναι η πόλωση. Η πόλωση όμως είναι “οπαδικού” και λαϊκίστικου χαρακτήρα προπαγάνδα που στην προκειμένη περίπτωση δεν εφαρμόστηκε, τουναντίον ακόμα και η επίκληση της καταστροφολογίας (Παπανδρέου ή πτώχευση) ήταν μάλλον χλιαρή. Ακόμη και η υπόθεση των καλοκάγαθων και αμήχανων ΠΑΣΟΚων πως είναι μια προσπάθεια για την επίτευξη κοινωνικού συμβολαίου με τον μεγαλύτερο κοινωνικό εταίρο δηλαδή την πλειοψηφία των πολιτών, μέσω μίας “ψήφου εμπιστοσύνης”, είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας. Οι δημοσκοπικοί μηχανισμοί και τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων είναι ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει σήμερα η αγορά και είναι δεδομένη η καταγραφή της μή αναστρέψιμης άρνησης των πολιτών να συναινέσουν στην πολιτική της εξαθλίωσής τους, καθώς και η αδυναμία της αντιπολίτευσης να εισπράξει (σε επίπεδο εθνικών εκλογών) τις διαρροές.

Αντίθετα αυτό που καταγράφεται είναι η γενικευμένη αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος με την τάση της αποχής ή του λευκού και άκυρου να αναδειχθεί “πρώτο κόμμα”. Εδώ υπάρχει η μεγάλη αλήθεια που εξηγεί γιατί έγινε το διάγγελμα. Το “πολιτικό σύστημα” που αμφισβητήται από την ελληνική κοινωνία περιλαμβάνει και τα δύο μεγάλα κόμματα και σε δεύτερο βαθμό ακόμη και τα υπόλοιπα που δεν είχαν ποτέ σχέση με την διακυβέρνηση. Η προσπάθεια για μιντιακή αποκατάσταση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος έχει αποτύχει παταγωδώς, οι πολίτες δεν παραμυθιάζονται πλέον με την ανάληψη των πολιτικών ευθυνών, θέλουν ποινικές καταδίκες. Κοινώς η ελληνική κοινωνία είναι οριακή σε επίπεδο ανοχής και η επερχόμενη μαζική εξαθλίωση (οι επιπτώσεις από την εκθετική αύξηση της ανεργίας, τις περικοπές μισθών και συντάξεων και τις περικοπές κοινωνικών δαπανών δεν έχουν ξεδιπλωθεί πλήρως ακόμη, άλλα σίγουρα τα επιτελεία έχουν πλήρη εικόνα) μπορεί να πυροδοτήσει κοινωνικές αναταραχές πολύ επικίνδυνες. Επίσης είναι σαφές ότι τα επίπεδα συμμετοχής των πολιτικών προσώπων στη διαφθορά είναι τόσο μεγάλα που η αξιοπιστία του “πολιτικού συστήματος” δε μπορεί να ανακτηθεί πια ούτε μέσα από την επιλογή μερικών πολιτικών προσώπων για “θυσία” προκειμένου να εξευμενιστεί ο οργισμένος πολίτης. Τα δύο τουλάχιστον μεγάλα κόμματα είναι τόσο λερωμένα που δε σπάει η “ομερτά” γιατί αν ανοίξουν στόματα θα πάρει όλους η μπάλα και η γενική αμφισβήτηση διαχέεται σε όλο το εύρος της βουλής, εξ άλλου σε κάθε ευκαιρία τα σκατά χτυπούν τον ανεμιστήρα εν γνώσει όλων ως μήνυμα “ξέρω και για σένα κουφάλα οπότε μη με πιέζεις γιατί θα σε πάρω μαζί μου …”.

Κατά τα άλλα η κυβέρνηση δεν είχε καμία ανάγκη στη δεδομένη χρονική στιγμή να κάνει καμία ενέργεια. Η ερμηνεία εξ άλλου των εκλογικών αποτελεσμάτων θα μπορούσε να είναι το γνωστό : “νίκησε η τοπική αυτοδιοίκηση …” σε περίπτωση μικρής ήττας, ή το “η επιλογή του Καλλικράτη δικαιώνεται” στην περίπτωση έστω και οριακής επικράτησης, ή “το μήνυμα ελήφθη” σε περίπτωση μεγάλης ήττας.  Συνεπώς το διάγγελμα δεν αφορούσε τον ελληνικό λαό και δεν περιείχε κανένα σημαντικό μήνυμα προς τον μέσο εξαθλιωμένο και εξαγριωμένο πολίτη. Η κυβέρνηση και πολύ περισσότερο οι εργοδότες της ξέρουν πολύ καλά πως πουθενά στον κόσμο δεν πέρασαν αντικοινωνικά (ο όρος αντιλαϊκά είναι μάλλον ήπιος) μέτρα με κοινωνική συναίνεση και πως οι κοινωνικές αναταραχές είναι δεδομένες ακόμη και σε χώρες “χαμηλής διαφθοράς” (όπως πχ η Γαλλία). Γνωρίζουν επίσης καλά πως η κοινωνική οργή δεν μπορεί να ελεγχθεί “δημοκρατικά” σε συστήματα ολοκληρωτικής διαφθοράς γιατί αργά η γρήγορα οι εξαθλιωμένοι “προσωποποιούν” τις ευθύνες στους “έχοντες και κατέχοντες” και αποκτούν ένα είδος ταξικής συνείδησης που όμως δεν είναι πολιτικά χειραφετημένη και άρα πολύ επικίνδυνη να εξελιχθεί σε μια χαοτική εξέγερση που μπορεί να απειλήσει τα συμφέροντα ή ακόμη και τις ζωές των απατεώνων που διαχειρίζονται τη χώρα. Αυτό σημαίνει πως για να συνεχίσει η ολιγαρχία να υπάρχει και να νέμεται τον τόπο, θα “ματώσει” ο τόπος και δεν μιλάω με την μεταφορική έννοια, κυριολεκτώ, έχουν πάρει την απόφαση πως θα χυθεί αίμα στους δρόμους προκειμένου να συνεχίσουν να υπάρχουν και να κληροδοτήσουν πλουσιοπάροχα τα “τζάκια” τους, το μέλλον τους και των οικογενειών τους είναι συνυφασμένο με την εξόντωση όσων κολίγων αντισταθούν.

Με δεδομένη τη σημερινή κατάσταση και την αδυναμία της αριστεράς να εισπράξει έστω και την “απολίτικη” δυσαρέσκεια και την απιθανότητα της κοινοβουλευτικής αυτοδυναμίας είναι βέβαιο ότι το εκλογικό αποτέλεσμα των επόμενων εθνικών εκλογών θα προσφέρει τη χρυσή ευκαιρία στο διεφθαρμένο αυτό συνονθύλευμα από εθνικούς προδότες, απατεώνες, διαπλεκόμενους και μαφιόζους να “νομιμοποιηθεί”, αφού στην αστική δημοκρατία τα “αδιέξοδα” γίνονται αυτόματα ….  κυβερνήσεις “εθνικής ενότητας” ή “εθνικής ανάγκης” ή “εθνικής συνεννόησης” ή διαλέξτε έναν τίτλο που σας κάνει. Κοινώς μια, σε απόλυτα νούμερα, μειοψηφία θα αναδειχθεί τεχνητά ως “συντριπτική πλειοψηφία” μέσα από το εκλογικό αποτέλεσμα που αφορά ποσοστά επί όσων ψήφισαν. Το προκαταβολικό ξέπλυμα των ματωμένων χεριών και του βρώμικου χρήματος με τη μορφή μιας “δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης όλων των Ελλήνων” – χωρίς τους Έλληνες έχει μόλις εξαγγελθεί. Ακριβώς για αυτό δεν προσδιορίστηκε και ποιο είναι το μέτρο της επιτυχίας – αποτυχίας που θα οδηγήσει σε εθνικές εκλογές, δεν έχει καμία σημασία πρόκειται για αφορμή, η επιδίωξη είναι εκλογές και σταθεροποίηση της χούντας εθνικής ενότητας πριν εμφανιστεί κάποια πολιτική δύναμη εκτός της μαφίας που θα μπορούσε να απορροφήσει την ψήφο διαμαρτυρίας ή πριν αρχίσει να γυρίζει το εκλογικό σώμα αριστερά. Πριν η αποχή – οργή εκφραστεί πολιτικά και οδηγήσει σε “κοινωνική δίκη” (και συνεπώς και ποινική).

Αυτό ανήγγειλε λοιπόν τελικά ο τραπεζοτσολιάς απροκάλυπτα και απευθύνθηκε σε συγκεκριμένο ακροατήριο : έρχεται η κατοχική κυβέρνηση εθνικής ενότητας, η κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τους μαφιόζους, η κόλαση για τους πολίτες, προσεχώς στρατόπεδο συγκέντρωσης κολίγων.

Πρώτα απ όλα απευθύνθηκε στο “πολιτικό σύστημα”, στους ομοίους του, στις περίπου 100.000 οικογένειες πολιτικών, κομματαρχών, διορισμένων στελεχών δημόσιας διοίκησης, εργοδοτών, μεγαλοεκδοτών, μεγαλοαπατεώνων, κρατικοδίαιτων “επιχειρηματιών”, διαπλεκόμενων, “συνδικαλιστών” κλπ,   διαγγέλοντας ξεκάθαρα την αμνήστευση όλων. Η διαβεβαίωση είναι σαφής : το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών θα ερμηνευθεί ως “αστάθεια” και η ανάγκη για “νωπή λαϊκή εντολή” θα φέρει τις ποθούμενες εκλογές – πλυντήριο την κατάλληλη στιγμή. Η επερχόμενη κυβέρνηση “ευρύτερων συναινέσεων” είναι φυσικό πως στα πλαίσια της “εθνικής ανάγκης” θα τραβήξει ένα μεγάλο Χ στο παρελθόν (“φυγή προς τα εμπρός”). Οι αποδέκτες έλαβαν το μήνυμα αμέσως, παρατηρήστε την άμεση αντίδραση του επίτιμου αποστάτη και της κόρης του και θα καταλάβετε τι εννοώ.

Μετά απευθύνθηκε στους δανειστές – αγοραστές της χώρας, δηλώνοντας επίσης ξεκάθαρα ότι “οι μεταρρυθμίσεις” που διασφαλίζουν τα κέρδη τους και την κατάκτησή τους θα προχωρήσουν και κάθε πιθανή εξέγερση ή αντίδραση θα καταπνίγει στο όνομα της “εθνικής ενότητας”. Η Απολυταρχία που με τον δημοκρατικό μανδύα θα διασφαλίσει το σχεδόν δωρεάν εργατικό δυναμικό το οποίο έχουν προαγοράσει οι επενδυτές από τους αφέντες του τόπου, είναι ο μόνος τρόπος εγγύησης της σταθερότητας στα πλαίσια της “δημοκρατικής” ΕΕ. Κατοχή με προσωπείο λαϊκής “συναίνεσης” και ερμηνεία της οποιασδήποτε αντίστασης ως “αντιδημοκρατικής” πράξης. Ακόμη και πιθανή ποινικοποίηση μέρους της αριστεράς που δεν θα συμμετέχει στη κοινοβουλευτική σούπα εάν οργανώσει  εργατικούς αγώνες που θα εκτιμηθούν ως τροχοπέδη για την “ανάπτυξη” και το καλό της “χώρας”.

Και τέλος απευθύνθηκε έμμεσα και χωρίς να το θέλει στην μερίδα των πολιτών που μπορούν να αντιληφθούν την τραγωδία που έρχεται για τα κοινωνικά κεκτημένα, τις ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα και διαμήνυσε  ξεκάθαρα πως “δεν υπολογίζει το πολιτικό κόστος” για καμία μελλοντική ενέργεια όσο άθλια και αν είναι διότι απλά με την δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας το κόστος μηδενίζεται και κυρίως διασφαλίζεται απόλυτα η προστασία από το ποινικό κόστος. Αυτή η κυβέρνηση δεν είναι δεμένη με τις καρέκλες και την πολιτική φιλοδοξία, είναι δεμένη με τα βρώμικα χρήματα της εξαγοράς και με την μαφιόζικη αλληλεγγύη απέναντι στους υπόλοιπους έχοντες και κατέχοντες.

Ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου είναι ήδη διορισμένος δικτάτορας στην μπανανοδημοκρατία μας, αυτό ήταν το μήνυμα της διακαναλικής οπερέτας, ξεκάθαρο και ξεδιάντροπο, ο ασθενής είναι δεμένος στο χειρουργικό τραπέζι και ο ακρωτηριασμός θα γίνει χωρίς αναισθητικό. Ο Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου και όσοι έχουν επενδύσει σε εκείνον και στο σινάφι του δεν θα φύγει δημοκρατικά από την εξουσία, όπως δεν έφυγε ποτέ κανένας τύραννος δημοκρατικά.

Η τυραννία ανατρέπεται μόνο με εξέγερση, αλλά αυτό δε θα σας το πει ούτε ο τραπεζοτσολιάς πρωθυπουργός σας ούτε τα ΜΜΕ, ούτε κανείς που έχει “επενδύσει” το μέλλον του στην εξαθλίωση σας, παρ’ ότι όλοι αυτοί το γνωρίζουν καλλίτερα απ όλους μας και το φοβούνται περισσότερο από ότι δείχνουν.

Mind the Gap