1. Τυχαία βρέθηκα στο Πρώτο Νεκροταφείο κι έπεσα πάνω στην κηδεία της Δημοκρατίας μας.
Νόμιζα πως είχε ήδη πεθάνει, αλλά να που η τελετή με διέψευσε.
Ενδιαφέρον παρουσίασαν για μένα οι τεθλιμμένοι συγγενείς, τους οποίους φωτογράφισα μαζί με τον νεκροθάφτη.
2. Ο νεκροθάφτης: Επιδέξιος ψυχρός κυβερνήτης, ο Παπαδήμος εκπροσωπεί μια μετακινούμενη ομάδα που αποτελείται από τα δύο αξιοθρήνητα κόμματα, γνωστά για τα κληρονομικά τους χαρίσματα, και τρεις στερημένους ακροδεξιούς εκτός εαυτού.
Ο Παπαδήμος θεμελίωσε την υπόθεσή του στις δύο γνωστές μοσχαροκεφαλές του κοινοβουλίου. Η μία δεν ξέρει πού να κρυφτεί και βρίζει τους πάντες:
από τη χρυσή εποχή της αδράνειας πέρασε απότομα στη φάση της μανίας καταδίωξης. Την άλλη μοσχαροκεφαλή την υποκινεί το μόνιμο σφάλμα της βιασύνης να εξασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία του κόμματος. Πώς τις αντιμετωπίζει ο πρωθυπουργός; Απλώς τις φιλοξενεί, στη βάση της κατανόησης. Ετσι είναι όταν έχεις περάσει στη ζώνη του λυκόφωτος. Τους βλέπει όλους με καλοσύνη. Μεταφέροντας εντολές Ευρωπαίων χωρίς κανένα ρίσκο, ο Παπαδήμος κατάφερε να διατηρήσει, εκτός από το λαμπρό ταλέντο του, την εσωτερική του ισορροπία και ταυτόχρονα να μην τον ενοχλούν οι άνθρωποι και οι κώνωπες οι ανωφελείς με τους οποίους συγκυβερνά.
3. Πρώτος τεθλιμμένος συγγενής; Ηταν κι αυτός εκεί: Ο αδικημένος αριστερός των ημερών, ο καλός άνθρωπος Κουβέλης. Αν ζούσε ο Κύρκος, θα τραβούσε το αυτί του μαθητή του που δεν έχει πάρει ούτε ένα υπουργείο στην κυβέρνηση Παπαδήμου. Και θα είχε δίκιο ο Λεωνίδας. Γιατί να μπαίνει ο μαθητής σε μια ιστορία που δεν χωρά; Επιτρέπεται αυτός που εκπροσωπεί τους μορφωμένους μικροαστούς να τραβιέται με δυνάμεις της συμφοράς και του χάους; Που δεν επιθυμούν κανένα μνημόνιο; Επιτρέπεται ο άνθρωπος του ευρώ να συμπλέει - τρόπος του λέγειν -, για λίγους ψήφους, με τους κομμουνιστές; Εξάλλου κανείς δεν μπορεί να πει πότε θα γίνουν οι εκλογές. Ο χρόνος τους είναι αόριστος.
4. Δεύτερος τεθλιμμένος συγγενής. Η παρουσία του στην κηδεία αδιάσειστη απόδειξη ότι ο Καμίνης υπάρχει, και μόνο αυτός δικαιούται να ονομάζεται δήμαρχος. Τα τάγματα των απόρων που σαρώνουν καθημερινά την Αθήνα δεν βάζουν σε καμία δοκιμασία την αυθεντία του. Κι όμως, σήμερα στην κηδεία διέκρινα μέσα του ένα έντονο συναίσθημα ανολοκλήρωτου: τη μοναξιά του. Δεν αντέχει να βλέπει τον προστάτη και άγιο του Γιωργάκη να τον περιφέρουν οι αχάριστοι Πασόκοι ως γάιδαρο με μίτρα και το δημαρχείο του να βρίσκεται σε μόνιμη κατάσταση πολιορκίας.
Το χειρότερο όμως όλων: το όνειρό του να κάνει το κέντρο της Αθήνας προσκοπική κατασκήνωση να διαλύεται εξαιτίας των πρεζονιών και κάθε παρία που κοιμάται στο δρόμο. Κι όμως χάρη στον Καμίνη η φτώχεια κέρδισε διεθνή αναγνώριση. Τι άλλο θέλουν;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου