Ο παλιός «καλός» κόσμος είναι εδώ

1. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από το να βλέπεις τη νεότητα να μαραίνεται μόλις ανθίζει. Ο παλιός καλός κόσμος φροντίζει γι' αυτό.

2. Αποβλακωμένοι και απόβλητοι πολίτες, χωρίς ίχνος παραξενιάς, ζουν μέσα στο κράτος με τη βαριεστημάρα που αποκτά κάποτε η συζυγική ζωή. Καμιά φορά μπροστά τους εξελίσσονται γεγονότα που βάζουν σε δοκιμασία την αδύναμη λογική τους, αλλά ακόμα και τότε η μέθη της τηλεόρασης - αυτό το φτηνό ναρκωτικό που πουλιέται παντού - καταφέρνει να τον επαναφέρει σ' έναν ύπνο δίχως όνειρα.

3. Πώς είναι δυνατόν η ύψιστη ιδέα της κοινωνικής επανάστασης να μπορεί να χωρέσει στη δοκιμασία ενός τηλεοπτικού διαλόγου με όλα αυτά τα πρόσωπα - σούπες, τις μυστικές εταιρείες μετρήσεων για «φέρετρα» και την ελεεινή παρουσία της Χρυσής Αυγής. Πρωταγωνιστές σε όλα, με βλέμμα παστής ρέγγας, είναι οι «αθώοι» της δημοσιογραφίας, που αγρυπνούν για την αλήθεια σαν νυχτοφύλακες.

4. Ασυνείδητα ο πολίτης, μέσα στο χάλι του, αρχίζει να λειτουργεί το νέο του χόμπι. Συγκρίνει τη μοίρα του με τους βαριά ασθενείς, τους πεθαμένους, και ανασαίνει. Η σύγκριση αυτή τον ανακηρύσσει σε βασιλιά της ελαφρότητας, φτηνό θεατρίνο, που, ενώ η ζωή του η ίδια τον χλευάζει, αυτός ζει ένα θρίαμβο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του.

5. Ο παλιός καλός κόσμος ούτε μας αποχαιρετά, ούτε αυτοκτονεί, ούτε πλήττει. Δεν είναι παρά η πρώτη γεύση θανάτου που έχουμε σ' αυτή τη ζωή.

6. Ο παλιός κόσμος παραείναι απεχθής. Αρκεί να δεις τους περισσότερους βουλευτές που τον εκπροσωπούν, όπως, για παράδειγμα, την κυρία Σοφία Βούλτεψη, για ν' αρχίσει αμέσως να σχηματίζεται μέσα σου το τέλμα της απόγνωσης.

7. Από τη στιγμή που ο πολίτης δεν θέλει να μάθει ποιος είναι, οφείλει να κατοικεί στο χαζό ψέμα του παλιού κόσμου. Μυγοχάφτης και ανυπεράσπιστος, από δω και στο εξής θα τον επισκέπτεται μόνο η δυστυχία του. Το μόνο χρέος που έχει είναι να στηρίζει με αυστηρή ακρίβεια τον κόσμο που σχεδιάζουν καθημερινά «ανώτεροι» επιστήμονες, μετενσαρκώσεις του τσάρου και του Μπίσμαρκ.

8. Ολη αυτή η δυσαρμονία δεν θ' αργήσει να εξελιχθεί σε εσωτερική αιμορραγία. Μετέωρα πλάσματα, χωρίς καμία πιθανότητα συμφιλίωσης μεταξύ μας, κάνουμε κύκλους δαγκώνοντας όπως η σκύλος την ουρά του.

9. «Τι θα λέγατε για τη φορολόγηση των πλουσίων;», ρώτησε δημοσιογράφος του γερμανικού περιοδικού Sternτον Φώτη Μπόμπολα, για να εισπράξει την απάντηση: «Τι αφελής σκέψη! Το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκει πάντα τρόπους να αποφύγει τους φόρους». Μπροστά στη ζωή που καταρρέει, ο Μπόμπολας δεν έχει ανάγκη τα γνωστά συστημικά ψέματα των εκπροσώπων του στο κοινοβούλιο. 
Δεν τηρεί καμία σιγή, δεν βασανίζει τα αυτονόητα.
Μέσα στα απόνερα της δήλωσής του, η ζωή μας λάμπει σαν ναυαγός, και δυστυχώς για μας η θάλασσα αυτή είναι μεγάλη.

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ