Μπροστά στις εκλογές της 7ης Ιουλίου

Στις 7 Ιουλίου 2019 γίνονται οι εκλογές για ανάδειξη νέου κοινοβουλίου. Είναι σίγουρο ότι η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ της χώρας μας, σε συνεργασία με τη μορφή της υπακοής στις πιο χαρακτηριστικές Καπιταλιστικές - Ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη, ελέγχει απόλυτα την κατάσταση. Έχει έτοιμο το βασικό σχήμα εξουσίας το οποίο σ' αυτή τη συγκυρία προτιμά. 

Η Ν.Δ. και ένας Μητσοτάκης έρχονται κρατώντας καινούριο καλάθι με τα δώρα του αρραβώνα. Όμως κανένας δεν πρέπει να ξεχνά ότι «το τυρί αυτής της στάνης βρωμά.» Συγκρατούν σε επίπεδο «παίχτη» τον ΣΥΡΙΖΑ. Προσοχή! δεν είναι μόνο ο καταναλωμένος καραγκιόζης που του φόρεσαν την κόκκινη φουστανέλα για να χορέψει, σε όλα τα καταγώγια, ό,τι χαβά του παίζανε. Ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει πλούσιο απαράτ ρεφορμιστών κλασικού τύπου, καθώς και οπορτουνιστών με τη χαρακτηριστική τους επιπολαιότητα, έτοιμους για χρήση από το σύστημα. 

«Ανοιχτά» παράθυρα και πόρτες για κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού

«Ανοιχτό» το ενδεχόμενο να συμμετάσχει σε κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού με τη ΝΔ άφησε χτες ο Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό «Open. 

Είπε συγκεκριμένα, απαντώντας σε σχετική ερώτηση: «Η συγκυβέρνηση των δύο πόλων είναι ένα ακραίο σενάριο που θα μπορούσε υπό συνθήκες να λάβει χώρα, αλλά όχι υπό τις παρούσες». 

Είναι γεγονός ότι η προετοιμασία του εδάφους για ένα τέτοιο - ίσως όχι και τόσο μακρινό - ενδεχόμενο έχει ξεκινήσει, αφού και ο Αλ. Τσίπρας αλλά και στελέχη άλλων αστικών κομμάτων φροντίζουν σε κάθε ευκαιρία να φέρνουν στο προσκήνιο, έστω και «μετρημένα», το θέμα της κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού, με στόχο βέβαια την απρόσκοπτη συνέχιση της αντιλαϊκής επίθεσης, που είναι προϋπόθεση για την ικανοποίηση των συμφερόντων των επιχειρηματικών ομίλων.

Δύο φωτογραφίες

1) Ο Μπελογιάννης κι οι σύντροφοί του. Στο εκτελεστικό απόσπασμα με το χαμόγελο στα χείλη κι αφού πρώτα είχαν ξεφτιλίσει τους στρατοδίκες μέσα στα στρατοδικεία τους. 

Περισσότερες μπαγαποντιές...

«Ο κόσμος ήθελε περισσότερα». Με αυτήν την επωδό κάνει υποτίθεται την «αυτοκριτική» της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για το προηγούμενο διάστημα και με το βλέμμα στις κάλπες της 7ης Ιούλη λέει στον λαό να τη στηρίξει ξανά, ώστε, αφού πρώτα «κράτησε τα μπόσικα» για τον λαό, τώρα να συνεχίσει πιο αποφασιστικά στην ίδια κατεύθυνση.

Και μόνο ότι υπονοούν πως τα προηγούμενα χρόνια κάτι έδωσαν στον λαό, αλλά τάχα όχι όσα θα ήθελαν, είναι από μόνο του μια μεγάλη πρόκληση.

Το μόνο που πραγματικά έδωσε στον λαό, τέσσερα και πλέον χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ήταν ένα ακόμα μνημόνιο, εκατοντάδες εφαρμοστικούς αντιλαϊκούς νόμους, μέτρα έντασης της εκμετάλλευσης, άγρια φοροληστεία, περικοπές δαπανών ακόμα και για στοιχειώδεις ανάγκες.

Εγκλημα με τη σφραγίδα της αντεργατικής πολιτικής

Το τραγικό περιστατικό της αυτοκτονίας του 38χρονου εργαζόμενου στο εργοστάσιο της «ΔΕΛΤΑ» στο Πλατύ Ημαθίας καταγράφεται στη συνείδηση των συναδέλφων του και όλων των εργαζομένων ως ένα ακόμα στυγνό εργοδοτικό έγκλημα, αποτέλεσμα των εκβιασμών και της τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η επιχείρηση, για να αποσπάσει εκβιαστικά «οικειοθελείς» απολύσεις από τους εργάτες, πριν τα «μαζέψει» και μεταφέρει την παραγωγή στο εξωτερικό.

* * *

Ο θάνατος του εργαζόμενου και οι σοβαρές καταγγελίες των συναδέλφων του για τις μεθόδους της εργοδοσίας εκθέτουν και αποκαλύπτουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, για τη «μαγική εικόνα» που προσπαθεί να παρουσιάσει στην αγορά εργασίας.

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος»: λογίδρια και νέες ΠΑΣΟΚιές Τσίπρα…

Μια ζωή (συ­νή­θως προ­ε­κλο­γι­κά, αλλά όχι μόνο) μας «στρι­μώ­χνουν» σε ψευ­το­δι­λήμ­μα­τα, από εκεί­νο το πριν 90 χρό­νια «Βα­σι­λιάς ή Βε­νι­ζέ­λος», στο «Πα­πά­γος ή Πλα­στή­ρας», «ΕΡΕ ή Κέ­ντρο», «γέρων της δη­μο­κρα­τί­ας ή…» «Κα­ρα­μαν­λής ή τανκς», «ΠΑΣΟΚ ή “Δεξιά”», «ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ή ΝΔ» …

---

✔️ Με τε­λευ­ταίο το λο­γί­δριο Τσί­πρα, (συ­νέ­ντευ­ξη στην ΕΡΤ3) που αφού ξε­πα­τί­κω­σε τις γνω­στές ΠΑ­ΣΟ­Κιές… ξε­πλέ­νο­ντας Συ­ρι­ζα στην κο­λυμ­βή­θρα του Σι­λω­άμ («η δια­φο­ρά της Ελ­λά­δας του 2014 με την Ελ­λά­δα του 2019 είναι η μέρα με τη νύχτα»), αλλά και ΝΔ-ΠΑ­ΣΟΚ, (μας) ζη­τά­ει από πάνω τα ρέστα.

✔️ Κου­νώ­ντας (μας) με θρά­σος το δά­χτυ­λο δεν δί­στα­σε να επι­τε­θεί στο ΚΚΕ κα­τα­λο­γί­ζο­ντάς του ότι τον ταυ­τί­ζει με τον Σα­μα­ρά και τον Μη­τσο­τά­κη… «Η λο­γι­κή του ”τι Πλα­στή­ρας, τι Πα­πά­γος” ήταν μια επι­ζή­μια λο­γι­κή για το κομ­μου­νι­στι­κό κί­νη­μα, για το κομ­μου­νι­στι­κό κόμμα και για την Αρι­στε­ρά» (sic!)

«Τι Πλαστήρας, τι Παπάγος» – Μια απάντηση στον Αλέξη Τσίπρα

Στην προχθεσινή συνέντευξη του στην ΕΡΤ3, ο πρωθυπουργός έβγαλε και πάλι απο το σεντούκι της κυβερνητικής προπαγάνδας τα κάλπικα διλήμματα περί «Προόδου και συντήρησης» και «Αριστερά ή Μητσοτάκης», σε μια προσπάθεια να οξύνει τα αντιδεξιά ανταντακλαστικά μερίδας των φηφοφόρων.

Προκειμένου μάλιστα να επιτεθεί στο ΚΚΕ, ο κ.Τσίπρας θυμήθηκε το γνωστό σύνθημα της δεκαετίας του 1950 «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος», το οποίο χαρακτήρισε ως «επιζήμια λογική για το κομμουνιστικό κίνημα, για το ΚΚ και την Αριστερά».

«Εντός Εισαγωγικών!»

Συνήθως κάθε τέσσερα χρόνια, τελευταία συμβαίνει κάθε τρεις και λίγο, η Δημοκρατία μας καλεί τους Πολίτες να προσέλθουν στις Κάλπες. Για να εκφραστεί η Βούληση του Κυρίαρχου Λαού και να εκλέξει τους Ηγέτες του.

Για να λέμε την αλήθεια και να είμαστε ακριβείς, με τις πολύτιμες αυτές έννοιες της γλώσσας μας αναγκαζόμαστε να τις κλείσουμε εντός εισαγωγικών. Αλλιώς δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Και να γιατί:

α. Η «Δημοκρατία» μας χρειάζεται εισαγωγικά, γιατί έχει ξεπέσει σε τέτοιο βαθμό, που μόνο κουρελάκια από τον διάσημο χιτώνα της διακρίνουμε στην καθημερινότητά μας.

β. Η έννοια «Πολίτης» χρειάζεται διπλά εισαγωγικά, γιατί οι σημερινοί ψηφοφόροι απέχουν σταδίους εβδομήκοντα από τις ιδιότητες της πολύπλοκης αυτής έννοιας.

γ. Η Αρχαία Ψηφοδόχος, λες και το 'ξερε, μετονομάστηκε σε «Κάλπη», γιατί μόνο τη γνήσια «Βούληση» του Λαού δεν εκφράζει.

ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ «ΦΥΓΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΩΝ» («BRAIN DRAIN»)

Η επιστημονική έρευνα έχει αναδείξει ιδιαίτερες πτυχές και γνωρίσματα του φαινομένου της μετανάστευσης από την Ελλάδα επιστημονικού δυναμικού προς ισχυρότερες καπιταλιστικές οικονομίες, η οποία ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της οξυμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης πήρε εκρηκτικές διαστάσεις.

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

 Πριν υπεισέλθουμε στις ιδιαίτερες πλευρές του τρόπου με τον οποίο εκφράστηκε το συγκεκριμένο φαινόμενο στην Ελλάδα της καπιταλιστικής κρίσης, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η μετανάστευση επιστημονικού εργατικού δυναμικού αποτελεί γενικά έκφραση της κίνησης του εμπορεύματος «εργατική δύναμη», αλλά και προϊόν της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού.

Σε αναζήτηση «χρήσιμων ηλίθιων» ψηφοφόρων...

Το «χρήσιμο» κόμμα του κ. Βαρουφάκη... 

Μέρα με τη μέρα, όσο ο Γιάν(ν)ης Βαρουφάκης ξεδιπλώνει τις πολιτικές του φιλοδοξίες να μπει στη Βουλή, τόσο πιο έντονα αποκαλύπτεται το πόσο φανατικά στηρίζει αυτό που εμφανίζεται να καταγγέλλει, τόσο πιο εκκωφαντικά ξεδιπλώνεται η επιχείρηση απάτης που έχει στηθεί...

Ολο το προηγούμενο διάστημα τον ακούγαμε να λέει πως:

Το ΜΕΡΑ25 είναι «αντισυστημική δύναμη», είναι η «αλέκιαστη αριστερά», είναι η νέα εναλλακτική δύναμη, πως δεν ψήφισε κανένα μνημόνιο...

Πράγματι, το πολιτικό βιογραφικό του Βαρουφάκη είναι «βαρύ» τόσο όση και η κοροϊδία του προς το λαό...

* * *

Μόλις την Παρασκευή που μας πέρασε, είπε σε συνέντευξη:

«Μου έλεγαν: "Να υπογράψεις ό,τι παλιόχαρτο σου δώσει ο Ντάισελμπλουμ" και εγώ δεν υπέγραψα τίποτα».

Προσέξτε όμως το παρακάτω:

ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ: Όσο περισσότερο συμφωνούν, τόσο περισσότερο «τσακώνονται» (video)

Τα εργασιακά και τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής απασχόλησαν την εκλογική εκπομπή του ANT1 στις 17 Ιουνίου 2019. 

Ακολουθούν δύο βίντεο από την συζήτηση μεταξύ του δημοσιογράφου Νίκου Μπογιόπουλου με την εκπρόσωπο του Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ και υπουργό Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου και την εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ, Σοφία Ζαχαράκη.

ΥΠΕΡΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ

Κι ενώ σε δυο περίπου εβδομάδες θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές με τις δημοσκοπήσεις όχι μόνο να δίνουν άνετο προβάδισμα στη ΝΔ, αλλά και μεγάλες πιθανότητες για άνετη αυτοδυναμία, το εκλογικό σώμα στην καθημερινότητά του μοιάζει να μην επικεντρώνεται σ’ αυτές. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα μέχρι τις εκλογές  μοιάζει να έχει τα χαρακτηριστικά μιας καταθλιπτικής περιόδου, σαν να φοβόμαστε πως οι  ελπίδες και οι αισιοδοξίες  που σχεδόν ψυχαναγκαστικά προσπαθούμε να έχουμε για το μέλλον, αντιμετωπίζοντας τις επικρατούσες πραγματικές συνθήκες του πολιτικού συστήματος  θα σκάσουν για άλλη μια φορά εξαθλίωση και φτώχεια.

 Σ’ αυτή τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης ισάριθμες ήταν οι εκλογικές αναμετρήσεις είτε για βουλή είτε για ευρωβουλή ή αυτοδιοίκηση, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα του 2015. Και σ’ όλη αυτή τη δεκαετία το αποτέλεσμα των εκλογών ελάχιστα επηρέασε τις ειλημμένες από τα καπιταλιστικά κέντρα πολιτικές αποφάσεις, παρόλο που κάθε φορά, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ο λόγος των αστικών κομμάτων προσπαθούσε να συντονιστεί με τις ελπίδες των ψηφοφόρων του. Κι αν μοιάζει βουβή αυτή η

Ο μόνος που φοβάται, είσαι εσύ συριζαίε, γιατί μόνο εσύ έχεις να χάσεις κάτι, από την ήττα του ηγετίσκου που σε προσέλαβε ως χειροκροτητή

Προς συριζαίους «θεωρητικούς» που νομίζουν ότι το έχουν με την πολιτική θεωρία:

1. Η αστική διαχείριση σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης δεν έχει αριστερό πρόσημο.

Ακριβώς για αυτό, ο φωτισμένος τιμονιέρης σας Τσίπρας έχει βάλει στα ψηφοδέλτια του, το μισό παλιό ΠΑΣΟΚ και ακροδεξιούς όπως η Παπακώστα. 

Ακριβώς για αυτό εδώ και 4 χρόνια δεν τελειώνει η δίκη για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα και ετοιμάζεται το κράτος σας

Το μνημονιακό ... «asset» Βαρουφάκης

Η επιστολική ψήφος Βαρουφάκη
με την οποία λέει ΝΑΙ στο 3ο μνημόνιο...

Για να θυμούνται οι παλιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι...

Στις 10 Ιούλη 2015, σε μια μαραθώνια κοινή συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάστηκε η κυβερνητική πρόταση για το 3ο μνημόνιο, με τον πρωθυπουργό να ζητά τη στήριξή της προκειμένου να υπάρξει άμεσα συμφωνία με τους «θεσμούς»...

Ηταν εκείνο το βράδυ του Ιούλη που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μετά την επέκταση της δανειακής σύμβασης τον Φλεβάρη με τη συμφωνία του τότε υπουργού Οικονομικών...

...Γιάνη... με ένα «ν»

έφερε προς επικύρωση το νέο μνημόνιο με μορφή σχεδίου νόμου και με τίτλο: «Για τη διαπραγμάτευση και σύναψη δανειακής σύμβασης με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM)».

Η λίστα των αντιλαϊκών προαπαιτούμενων μάλιστα είχε κατατεθεί στα Αγγλικά...

...άρα ο «Γιάνης» είχε καταλάβει...

Τότε, λοιπό, το «asset» έστειλε επιστολική ψήφο (βλέπε φωτ.) και έλεγε:

Διαλεκτικός Υλισμός και Αντιμαρξισμός

Το άρθρο αυτό γράφεται με σκοπό να θίξει το ζήτημα της επιστημονικότητας της μαρξιστικής φιλοσοφίας σε σχέση με όλη αυτή τη φιλολογία που έχει αναπτυχθεί απέναντί της σ’αυτή την εποχή, από τους διάφορους καρδινάλιους της ακαδημαϊκής εκκλησίας, που όλοι μαζί φωνάζουν με μια φωνή «ο μαρξισμός απέτυχε!», προσπαθώντας να ξορκίσουν το φάντασμα που πλανάται ακόμα πάνω από τα κεφάλια τους και δεν τους αφήνει σε ησυχία. Γιατί ο αντικομμουνισμός δεν υφίσταται μόνο σε επίπεδο ιστορίας, αλλά και φιλοσοφίας.

Εισαγωγή

Ξεκινώντας πρέπει να σημειώσουμε πως η έννοια της ιδεολογίας, όπως και αυτή της πολιτικής, μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αμαυρώθηκε πλήρως και κατέληξε να σημαίνει «μηχανισμός προπαγάνδας» και «προκατάληψη». Αυτή η εξέλιξη ήταν αντικειμενική μετά την καταστροφή που έφεραν οι δύο Παγκόσμιοι Πόλεμοι, εξισώνοντας όμως έτσι όλες τις ιδεολογίες και περνώντας σε μια απολιτίκ μεταμοντέρνα εποχή. Και για την ακρίβεια δεν ήταν απλώς μια εξίσωση.

Το 2019 δεν είναι ... 2015

Ηταν Γενάρης του 2015, είχες ζήσει 5 χρόνια κρίσης, μνημονίων, λιτότητας, αντιλαϊκών μέτρων, είχες ήδη πληρώσει βαριά όλα αυτά... εσύ, οι φίλοι σου, η οικογένειά σου...

Ηθελες να αλλάξεις σελίδα, να βάλεις ένα τέλος σε όλα αυτά, τουλάχιστον να μην πας παρακάτω. Στα αυτιά σου ακούγονταν ωραία όλα αυτά που σου 'λεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, η ελπίδα που έρχεται, η κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο και ένα άρθρο, η αποκατάσταση του κατώτατου μισθού, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, της φοροληστείας... Ελεγες τότε και ένα στα δέκα να κάνει από αυτά που λέει καλύτερα θα είναι, τουλάχιστον θα μπει ένας φραγμός.

Σου φαίνονταν ενοχλητικά, αν και σε προβλημάτιζαν, αυτά που έλεγε τότε το ΚΚΕ. Οι προειδοποιήσεις ότι δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική που να ζυγίζει ίσα και τα θέλω των επιχειρηματικών ομίλων και τα θέλω του λαού. Η εκτίμηση ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση στο έδαφος αυτού του συστήματος, με τα μονοπώλια να κάνουν κουμάντο στην οικονομία και την εξουσία, που να κινηθεί φιλολαϊκά. Οι υπενθυμίσεις ότι αυτά τα 'χες ξαναδεί με το ΠΑΣΟΚ. Οταν σου έδειχνε τα νταραβέρια στις ΗΠΑ, στα Τέξας, τα σφιχταγκαλιάσματα με τον ΣΕΒ και σου 'λεγε μην την πατήσεις.