Σελίδες

5 Φεβ 2018

«Πατριώτες» και οι ναζί, Μίκη;

Λυπούμαστε βαθιά, με ό,τι είδαμε και ακούσαμε, μα εκείνον το Μίκη δε μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Μας ανήκει. Τον Μίκη της εξέδρας τον χαρίζουμε στην αστική ολιγαρχία, στους κάθε λογής «πατριώτες» που θέλουν το λαό να δίνει το αίμα του και τον ιδρώτα του γι’ τ’ αφέντη το φαΐ, και τους πνευματικούς υπηρέτες τους«Ανε­ξάρ­τη­τα από τις όποιες δια­φω­νί­ες μας εί­μα­στε όλοι πα­τριώ­τες». Τη φράση αυτή ανέ­φε­ρε, προς το τέλος της ομι­λί­ας του στο συλ­λα­λη­τή­ριο του Συ­ντάγ­μα­τος, ο Μίκης Θε­ο­δω­ρά­κης. Και ερ­χό­μα­στε, εμείς οι τα­πει­νοί μπρο­στά στους αγώ­νες και την ιστο­ρι­κή δια­δρο­μή του Μίκη, να ρω­τή­σου­με:
Είναι άραγε όλοι πα­τριώ­τες, Μίκη;
  • Πα­τριώ­τες οι αγω­νι­στές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, πα­τριώ­τες και οι ταγ­μα­τα­σφα­λί­τες της Κα­το­χής; Διότι ανά­με­σα στο πλή­θος που σε χει­ρο­κρο­τού­σε, Μίκη, βρί­σκο­νταν και οι πο­λι­τι­κοί από­γο­νοι των χιτών και των ταγ­μα­τα­σφα­λι­τών, οι χρυ­σαυ­γί­τες.
  • Πα­τριώ­τες οι σύ­ντρο­φοι σου στο κί­νη­μα των Λα­μπρά­κη­δων, πα­τριώ­τες και οι Γκο­τζα­μά­νη­δες του με­τεμ­φυ­λια­κού αστι­κού κρά­τους; Διότι ανά­με­σα στο πλή­θος που ζη­τω­κραύ­γα­ζε για το λόγο σου υπήρ­χαν και σύγ­χρο­νοι Γκο­τζα­μά­νη­δες, πο­λι­τι­κοί και ιδε­ο­λο­γι­κοί από­γο­νοι αυτών που σκό­τω­σαν το Λα­μπρά­κη.
  • Πα­τριώ­τες οι αγω­νι­στές της αντι­δι­κτα­το­ρι­κής πάλης (την οποία δό­ξα­σες με τα τρα­γού­δια σου), πα­τριώ­τες και οι χου­ντι­κοί; Γιατί, Μίκη, στην πλα­τεία Συ­ντάγ­μα­τος που μί­λη­σες σή­με­ρα, υπήρ­χαν και νο­σταλ­γοί των Πα­πα­δό­που­λων και των Πατ­τα­κών. Τι εί­δους «πα­τριώ­τες» είναι, άραγε, οι πο­λι­τι­κοί και ιδε­ο­λο­γι­κοί από­γο­νοι αυτών που «χτυ­πού­σαν στην τα­ρά­τσα τον Αν­δρέα», Μίκη;
  • Τι εί­δους «πα­τριώ­τες» είναι, άραγε, οι εγκλη­μα­τί­ες ναζί της Χρυ­σής Αυγής, η χι­τλε­ρι­κή σα­πί­λα του ντου­νιά και τα κάθε λογής φα­σι­στι­κά απο­βρά­σμα­τα στους οποί­ους απευ­θύν­θη­κες σή­με­ρα, Μίκη;
  • Τι εί­δους «πα­τριώ­τες» είναι οι υμνη­τές του χου­ντι­κού δο­λο­φό­νου Ντερ­τι­λή – όπως ο φα­σί­στας μη­τρο­πο­λί­της Κα­λα­βρύ­των- και τα λοιπά ακρο­δε­ξιά απο­λοι­φά­δια που σε χει­ρο­κρό­τη­σαν σή­με­ρα, Μίκη;

Να μας συγ­χω­ρέ­σεις, αγα­πη­μέ­νε μας Μίκη, αλλά η «πα­τρί­δα» όλων αυτών δεν είναι και δική μας πα­τρί­δα. Την ιστο­ρία, που γρά­φτη­κε με αίμα και θυ­σί­ες, δεν πρό­κει­ται να τη σβή­σου­με μο­νο­κον­δυ­λιά στο όνομα μιάς επί­πλα­στης- και βο­λι­κής για τους αστούς αφε­ντά­δες – «εθνι­κής ενό­τη­τας».
Νας μας συγ­χω­ρέ­σεις, Μίκη, αλλά η πα­τρί­δα που ύμνη­σες- και κά­πο­τε τί­μη­σες- μέσα απ’ την αξε­πέ­ρα­στη μου­σι­κή σου, η πα­τρί­δα του Άξιον Εστί και της Ρω­μιο­σύ­νης, η πα­τρί­δα του Ρί­τσου, του Βάρ­να­λη, του Λει­βα­δί­τη, ου­δε­μία σχέση είχε, έχει και θα έχει με την «πα­τρί­δα» των Κα­σι­διά­ρη­δων, των Αμ­βρό­σιων και των Τζή­με­ρων.
Να μας συγ­χω­ρέ­σεις- και πάλι Μίκη- αλλά ο δικός μας Μίκης Θε­ο­δω­ρά­κης, αυτός που έβαλε ανε­ξί­τη­λη την σφρα­γί­δα του στην καρ­διά και το μυαλό μας, ο Μίκης της Μα­κρο­νή­σου και του Ωρω­πού, του ΕΑΜ, του βρα­βεί­ου Λένιν, ο Μίκης του Πέ­τρου­λα, του Λα­μπρά­κη, του Πα­να­γού­λη, που δε βο­λεύ­ο­νταν παρά μόνο στον ήλιο και το δί­καιο – δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που εί­δα­με χτες στην εξέ­δρα και δεν πι­στεύ­α­με όσα ακού­γα­με.
Λυ­πού­μα­στε βαθιά, με ό,τι εί­δα­με και ακού­σα­με, μα εκεί­νον το Μίκη δε μπο­ρεί κα­νείς να μας τον πάρει. Μας ανή­κει. Τον Μίκη της εξέ­δρας τον χα­ρί­ζου­με στην αστι­κή ολι­γαρ­χία, στους κάθε λογής «πα­τριώ­τες» που θέ­λουν το λαό να δίνει το αίμα του και τον ιδρώ­τα του γι’ τ’ αφέ­ντη το φαΐ, και τους πνευ­μα­τι­κούς υπη­ρέ­τες τους.

4 σχόλια:

  1. Υπάρχουν αξιότεροι αγωνιστές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ, των οποίων η στάση αξίζει αναφοράς και μνείας, οχι ο θεοδωρακης.
    Στον Μίκη Θεοδωράκη απάντησε πληρέστερα, ο νεοναζί Ηλίας Κασιδιάρης και ο φασίστας υιός Σκαλούμπακα, πλέκοντάς του εγκώμια για την πολιτική του τοποθέτηση και συγχωρώντας τον που υπήρξε κομμουνιστής. Τους ξέπλυνε και τον συγχώρεσαν. Αυτό.
    Άλλωστε, το "φαινόμενο" Μίκης ξεκινά από τότε που κατηγορούσε τους "γενίτσαρους της ΚΝΕ" ότι "απειλούν τη ζωή του" και από όταν βγήκε με τις πυτζάμες στα κανάλια να υπερασπιστεί τον Πάγκαλο για την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος5/2/18, 7:44 μ.μ.

    Αντίο Μίκη ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος5/2/18, 7:49 μ.μ.

    Γράμμα στον Μίκη Θεοδωράκη...
    Τόσα γράμματα έγραψες, ας σου γράψω κι εγώ ένα…

    Πρόθυμος να στηρίξεις το σύστημα, είπες το : «Καραμανλής ή τανκς».
    Όταν η κυβέρνηση Σημίτη παρέδωσε τον Οτσαλάν, στήριξες το σύστημα, την παράδοση
    του Οτσαλάν και την Κυβέρνηση.
    Όταν το ’89 σε έχρισαν υπουργό της συνεργασίας με το σύστημα, τη δεξιά, έβγαλες λόγους για το «μεγάλο έργο» που ερχόταν, περνώντας πάνω από τη Γυάρο και τη Μακρόνησο.

    Σήμερα, επιστρατεύτηκες αυτοβούλως, να συνεργαστείς με το σύστημα, στην παραγωγή εθνικισμού, εξυπηρετώντας τα σχέδια του, και πλάι στις παρελάσεις της Χ.Α, να νομιμοποιήσεις αυτό το έγκλημα, περνώντας για άλλη μια φορά πάνω από τη Γυάρο και
    τη Μακρόνησο…

    Δεν θα ξεχωρίσω τον «Μίκη της καρδιάς» μας σαν να είναι άλλος από εσένα.
    Θα σε καταγγείλω για συνεργασία με το σύστημα, ενάντια στον λαό της Γυάρου και της Μακρονήσου, ενάντια στον λαό που ο αγώνας του σε ενέπνευσε να γράψεις τη μουσική
    του, ενάντια στον λαό του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,θα σε καταγγείλω ως αυτόν που στρώνει το κόκκινο χαλί στον εθνικισμό… Έχω κι εγώ μια πατρίδα, αλλά είναι πολύ μακριά εννοιολογικά από
    τη δική σου…

    Τα στερνά λένε, τιμούν τα πρώτα. Τα δικά σου πρώτα, είναι πολύ μακριά..και τα στερνά
    τα σκέπασαν…

    Της Ιωάννας Κατσίμπα, από δημοσίευση στο f/b

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος5/2/18, 10:04 μ.μ.

    Συνεπώς αντί να συζητούμε για το μεγαλείο του Μίκη Θεοδωράκη, το αγωνιστικό του παρελθόν και τι ωραία τραγούδια έχει γράψει, προτείνω να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι ακριβώς επιτυγχάνει η στάση του αυτή τη στιγμή. Ο ταπεινωμένος άνθρωπος διψάει για κάτι που θα τον βγάλει από την ταπείνωση του. Μετά τη γελοιοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, δυστυχώς αυτόν τον ρόλο αναλαμβάνει με το χειρότερο τρόπο ο εθνικισμός. Άνθρωποι που δεν τόλμησαν να ψελλίσουν μία κουβέντα χάνοντας τα σπίτια τους, θα νιώθουν υπερήφανοι γιατί είναι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Και κάθε φορά που θα το λένε αυτό, είτε φορούν στολές από το Jumbo είτε όχι, θα μου έρχεται στο μυαλό το ίδιο πράγμα μόνο: Ποιος Μεγαλέξανδρος, βρε κακομοίρη, που ρουφιανεύεις τον συνάδελφο για την αγάπη του αφεντικού και ονειρεύεσαι ασπίδες και πανοπλίες;

    Ξέρω ότι είναι δείγμα κακής ρητορικής όταν κανείς για ψύλλου πήδημα μεταφέρεται στη χιτλερική Γερμανία για να κάνει παραλληλισμούς, ωστόσο με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή συζητούμε για φασίστες με τη βούλα, για κανονικούς νεοναζί, εκτιμώ ότι η σύγκριση αυτή είναι θεμιτή. Ένα από τα πράγματα λοιπόν που σοκάρουν όταν κάνεις μελετά την ιστορία του μεσοπολέμου είναι πως ούτε εκείνοι οι άνθρωποι ήταν ορκισμένοι εθνικοσοσιαλιστές που αρέσκονταν να ψήνουν Εβραίους στα κρεματόρια. Και πάλι υπήρχαν βαθμοί συνενοχής. θα με ρωτήσει κανείς ποιο είναι το έγκλημα στο οποίο γίνονται συνένοχοι αυτή τη στιγμή όσοι συμμετέχουν σε ένα συλλαλητήριο για τη Μακεδονία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή