Για τα γεγονότα στη Βραζιλία

Πάνω από δύο βδομάδες συνεχίζονται οι λαϊκές διαμαρτυρίες στη Βραζιλία, που έχουν ως υπόβαθρο τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που φέρνει η καπιταλιστική ανάπτυξη. Η αφορμή για να βγει στο δρόμο ένα ετερογενές πλήθος με διαφορετικές επιδιώξεις, ήταν η επιχείρηση αύξησης των εισιτηρίων στα μέσα μαζικής μεταφοράς και γενικότερα η οργή για τα προκλητικά δημόσια έξοδα μπροστά στο νέο «φαγοπότι» για το κεφάλαιο, με το Μουντιάλ (2014) και την Ολυμπιάδα (2016), την ίδια στιγμή που ο λαός δεν έχει στοιχειώδεις υποδομές Υγείας, Παιδείας, Πρόνοιας.

Τα στοιχεία από τη χώρα - «γίγαντα» της Νότιας Αμερικής δίνουν μια εξήγηση για το σημερινό ξέσπασμα:

• Η Βραζιλία, των 194 εκατομμυρίων κατοίκων και με κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης (Λούλα και Ρουσέφ), είναι πρωταθλήτρια στη Λατινική Αμερική στην κοινωνική ανισότητα. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Γεωγραφίας και Στατιστικής της Βραζιλίας (IBGE), το Σεπτέμβρη του 2011, 8.054.000 άνθρωποι ζούσαν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Αλλες μετρήσεις ανεβάζουν τους ανθρώπους που ζουν στην εξαθλίωση στα 16 εκατομμύρια, ενώ, σύμφωνα με το Διεθνές Ταμείο για την Αγροτική Ανάπτυξη (IFAD), το 55% του πληθυσμού στις αγροτικές περιοχές ζει κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Το ποσοστό αυτό εκτοξεύεται στο 66% για τη Βορειοανατολική Βραζιλία, όπου σχεδόν οι μισοί από τους φτωχούς ζουν σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας.
• Το Πρόγραμμα Ανθρωπίνων Οικισμών του ΟΗΕ (UN Habitat), αναφέρει ότι 60 εκατομμύρια είναι συνολικά οι φτωχοί στη χώρα και ότι η ανισότητα εισοδήματος κατέγραψε αύξηση, όπως και στις περισσότερες χώρες της Νότιας Αμερικής. Παρόλο που ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ τριπλασιάστηκε αυτά τα χρόνια (7% του ΑΕΠ το 2010, 3% το 2011 και πρόβλεψη για 4% - 5% το '12 και '13) στη Βραζιλία και σε όλη την ήπειρο, οι μονοπωλιακοί όμιλοι αύξησαν τα πλούτη τους σε βάρος των λαών.
• Η Βραζιλία, το 2011, έγινε η έκτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, ξεπερνώντας τη Βρετανία και απειλεί άμεσα στην πέμπτη θέση τη Γαλλία. Η σοσιαλδημοκρατικού τύπου διαχείριση ευνόησε το μεγάλο κεφάλαιο και δεν άλλαξε τις άθλιες συνθήκες όπου διαβιούν τα λαϊκά στρώματα. Ταυτόχρονα, ο πλούτος της Βραζιλίας (Αμαζονία, ενεργειακά αποθέματα) προκαλεί το ενδιαφέρον μεγάλων ενεργειακών κολοσσών, αμερικανικών, κινεζικών, ρωσικών και άλλων.
• Η βραζιλιάνικη αστική τάξη «χτίζει» τον πλούτο της στη διάλυση των εργατικών κοινωνικών δικαιωμάτων, στις ιδιωτικοποιήσεις των υποδομών της χώρας (πρόσφατα, το Μάη, εγκρίθηκε η ιδιωτικοποίηση των λιμανιών). Ετσι συμμετέχει ενεργά στις καπιταλιστικές διακρατικές ενώσεις που αφθονούν στη Λατινική Αμερική (Μερκοσούρ, Ουνασούρ κ.λπ.) είναι μέλος του κλαμπ των αναδυόμενων καπιταλιστικών χωρών BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική), έχει σημαντικό ρόλο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Πρόκειται, δηλαδή, για ισχυρό αστικό κράτος που παίζει σημαντικό ρόλο στο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, εκθειάζουν τις κυβερνήσεις Λούλα, Ρουσέφ ως δήθεν «φιλολαϊκές κυβερνήσεις», που συνδυάζουν ανάπτυξη (καπιταλιστική) με ...βελτίωση της ζωής του λαού και γι' αυτό τις εμφανίζουν ως συμμάχους μιας λεγόμενης «κυβέρνησης της αριστεράς» στην Ελλάδα. Οι κυβερνήσεις αυτές αποδεικνύεται στην πράξη ότι δεν μπορούν να λύσουν ουσιαστικά λαϊκά προβλήματα γιατί αυτό δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ