Κυνικές ομολογίες... αποκαλύπτουν τους πραγματικούς προσανατολισμούς

ΦΑΣΙΣΤΑΣ ή ΠΑΓΚΑΛΟΣ?

Για όσους διατηρούν και την ελάχιστη αμφιβολία πού αποσκοπεί το νομοσχέδιο για το ρατσισμό και την ξενοφοβία καλό θα ήταν να διαβάσουν τη δήλωση του Θ. Πάγκαλου στο ρ/σ «Βήμα»: «Είμαι υπέρ της ύπαρξης ενός νομοσχεδίου που θα εμποδίζει την αποθέωση φασιστικών και αυταρχικών μεθόδων του παρελθόντος, εγκλημάτων, γενοκτονιών (...) Δεν θεωρώ όμως ότι πρέπει να διώκομαι επειδή μίλησα υπέρ του Χίτλερ. Πρέπει να διώκομαι όταν βγω και πω ότι το Αουσβιτς και το Νταχάου ήταν εκπαίδευση των Εβραίων για να εργάζονται καλύτερα και πιο τίμια, γιατί είναι κλέφτες και τοκογλύφοι. Τότε, πρέπει να με βάλει κάποιος στη φυλακή για να μάθω. Οπως και όταν έχεις τον Στάλιν δίπλα στο κρεβάτι σου (...) Το Γκούλαγκ είναι τόπος βασανισμού όπου εκτελέστηκαν χιλιάδες από τη σταλινική τρομοκρατία ή πέθαναν από την πείνα και το κρύο. Αυτά δεν λέγονται ούτε γι' αστείο. Και αν το είπε γι' αστείο ακόμα, αυτός που το είπε, πρόκειται περί κτήνους και ηλιθίου (...) Δεν είναι χιούμορ. Ο Μιχαλολιάκος όταν λέει "τι ωραίος που είναι ο Χίτλερ και έκανε σαπούνια τους Εβραίους" ή ο χρυσαυγίτης που λέει "το καλύτερο σαπούνι βγαίνει από το κομμούνι", τι είναι;
Πρέπει να του κάνουμε ψυχανάλυση; Πού θα ξέρω εγώ αν το λέει ως αστείο; Οποιος επιβραβεύει και αποθεώνει φασισμούς - είτε είναι κόκκινοι είτε μαύροι - δολοφονίες ή γενοκτονίες, θα πρέπει να τιμωρείται».

Παλιά αλεπού στο κουρμπέτι ο Θ. Πάγκαλος κι αν κάποτε τα λεγόμενά του μπορούσαν να αποδοθούν στη γραφικότητά του και στον ωμό αντικομμουνισμό που τον χαρακτηρίζει, οι εξελίξεις που έχουν μεσολαβήσει δεν επιτρέπουν σήμερα τέτοιες απλοϊκές ερμηνείες.

Για την άρχουσα τάξη, την εξουσία των μονοπωλίων εχθρός κι αντίπαλος δεν είναι τα φασιστικά μορφώματα που άλλωστε η ίδια εκκολάπτει. 

Είναι το εργατικό λαϊκό κίνημα, με ταξικό προσανατολισμό, είναι η πολιτική του πρωτοπορία, το ΚΚΕ, είναι η ακτινοβολία ως σήμερα αναλλοίωτη του σοσιαλισμού που γνώρισε η ανθρωπότητα, τα διδάγματα του οποίου μπορεί να γίνουν οδηγός δράσης.

Εκεί χτυπάνε νομοθετήματα σαν αυτό της κυβέρνησης, εκεί χτυπάνε τα σφυριά της ΕΕ, κι άλλων πολλών μηχανισμών των μονοπωλίων, με τα αντικομμουνιστικά φιρμάνια, με το να καθιστούν την εξίσωση σοσιαλισμού - φασισμού επίσημη ιδεολογία, με το να επικροτούν το γεγονός ότι -σε χώρες μέλη της ΕΕ- αποδίδονται τιμές στους ναζί και στους συνεργάτες τους, την ίδια ώρα που διώκονται αντιφασίστες αγωνιστές, κομμουνιστές, αγωνιστές του κινήματος.

ΠΗΓΗ