ΑΠΥΘΜΕΝΟ ΘΡΑΣΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗ

Υποδείξεις σε ένα λαό που στενάζει, εξαιτίας της βάρβαρης πολιτικής που η ΔΗΜΑΡ στηρίζει, είχε το θράσος να κάνει ο Φ. Κουβέλης, μιλώντας σήμερα Πέμπτη σε συγκέντρωση του κόμματός του. «Απευθύνομαι στον κόσμο της εργασίας (...) Δεν τους ζητούμε να σκύψουν το κεφάλι, τους ζητούμε όμως να πάρουν την τύχη της χώρας στα χέρια τους. Να γίνουν μέτοχοι της προσπάθειας παρά το θυμό τους, να συνδεθούν με εκείνη την έξοχη παράδοση του λαού μας που επιμένει και δεν παραιτείται», ανέφερε.

Επί της ουσίας, αξίωσε απ' το λαό να βάλει πλάτες στην πολιτική που τον γονατίζει για να ευημερούν οι εκμεταλλευτές του. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, τον περιμένει στη γωνία ο αυταρχισμός και η καταστολή, γνώρισμα μιας βαθιά αντιλαϊκής πολιτικής, της οποίας στυλοβάτης είναι και η ΔΗΜΑΡ.

Ο Φ. Κουβέλης είχε επιπρόσθετα το θράσος να δηλώσει υπερασπιστής «των δυνάμεων της εργασίας», την ώρα μάλιστα που κόμπαζε ότι δικαιώθηκε η επιλογή συμμετοχής σε μια κυβέρνηση που τσακίζει την εργατική τάξη. Κόντρα στην πραγματικότητα που αυτή βιώνει, πρόσθεσε πως το πολιτικό σχέδιο της ΔΗΜΑΡ, αν και αναγνωρίζει «το δεσμευτικό πλαίσιο της χώρας», επιχειρεί «ταυτόχρονα να το αλλάξει», ότι «δείχνει το δρόμο εξόδου από την κρίση», δρόμος που περνάει πάνω απ' τα ερείπια των δικαιωμάτων του λαού.

Διεκδικώντας απ' την αστική τάξη αναγνώριση των υπηρεσιών που της προσφέρει, εξήρε το κόμμα του, λέγοντας: «Είχαμε και εμείς

τη δυνατότητα να μείνουμε στο έδαφος της διαμαρτυρίας. Να επενδύσουμε προεκλογικά στην αγανάκτηση των πολιτών και να παίξουμε στον εύκολο δρόμο των ψηφοθηρικών υποσχέσεων», ενώ συντηρώντας τον «καυγά» με τον ΣΥΡΙΖΑ, πρόσθεσε «ως εάν αριστερός σημαίνει να κάθεσαι στην άκρη (...) όταν σε καλεί η ευθύνη για τη σωτηρία της χώρας (...) να λες ότι το Μνημόνιο θα πέσει στη Βουλή και την άλλη να μέμφεσαι το μαζικό κίνημα γιατί δεν επιτεύχθηκε ο δικός σου μαξιμαλιστικός στόχος, τον οποίο ποτέ δεν πίστεψες».

Προκαλεί το χρεοκοπημένο λαό

Επιχαίροντας ότι «η Ελλάδα κέρδισε την παραμονή στο ευρώ, εξασφάλισε τη συνέχιση της χρηματοδότησης, τη μείωση του χρέους» και ότι «έγινε ένα αποφασιστικό βήμα για να απομακρυνθεί η χώρα από τη διακεκαυμένη ζώνη της χρεοκοπίας», ο Φ. Κουβέλης έκανε «γαργάρα» το γεγονός ότι ο λαός βρίσκεται ακριβώς σ' αυτή τη ζώνη, κάτι που για τον ίδιο είναι «επιτυχία» που «επιβεβαιώνει την επιλογή που κάναμε για συμμετοχή στην κυβέρνηση εθνικής ευθύνης».

Εξωραΐζοντας το ρόλο των αστικών κομμάτων ως πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου και των συμφερόντων του, ο Φ. Κουβέλης δαιμονοποίησε «εταίρους και δανειστές», καταγγέλλοντας «συντηρητικές πολιτικές αντιλήψεις, τιμωρητική διάθεση, δογματική ακαμψία» από μέρους τους, κρύβοντας ότι η πολιτική που εφαρμόζεται είχε συνομολογηθεί σε επίπεδο ΕΕ πολύ πριν την κρίση και υλοποιείται σήμερα σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.

Δεν παραμέλησε τη συντήρηση μιας εικόνας τάχα διαφορών μεταξύ των κυβερνητικών εταίρων, ισχυριζόμενος πως «υπάρχουν πλευρές της ασκούμενης πολιτικής που δεν μας εκφράζουν (...) Θέτουμε βεβαίως σε προτεραιότητα τον μείζονα στόχο, που είναι η σταθερότητα στη χώρα».

Ορθά κοφτά διαμήνυσε στο λαό να μην περιμένει επαναφορά σε μία κατάσταση όπως πριν την κρίση, επιβεβαιώνοντας ότι τα μέτρα ήρθαν για να μείνουν και ότι δεν υπάρχει τίποτα το προσωρινό στη βάρβαρη πολιτική. Τόλμησε ακόμα και να ενοχοποιήσει για την κρίση τμήματα του λαού, καταγγέλλοντας: «Για κάποιους η διέξοδος είναι στο παρελθόν, η επιστροφή στον πρότερο βίο της επίπλαστης ευδαιμονίας και του ωραιοποιημένου πελατειακού κράτους» και ότι υπάρχουν ακόμα «συμφέροντα συντεχνιακά που αρνούνται πεισματικά να καταλάβουν πως η εποχή των επιμέρους διευθετήσεων παίρνει τέλος»!

Δημαγωγία χωρίς όριο

Παρ' όλα αυτά και για λόγους δημαγωγίας, πρόσθεσε πως «δεν είναι νομοτέλεια η συνεχής επιβάρυνση φορολογουμένων - μισθωτών και συνταξιούχων» και πως «όσο πιο δυνατή θα είναι η ΔΗΜΑΡ τόσο περισσότερο θα προωθείται» ένα κάποιο σχέδιο προς όφελος των εργαζομένων!

Στο βαθμό που αυτό δεν σκοντάφτει «στην αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση» και στο βαθμό που κρίνεται απαραίτητο για «την υποστήριξη της κοινωνικής συνοχής», δηλαδή την άμβλυνση της λαϊκής οργής ή τη διατήρησή της σε πλαίσια ασφάλειας για το αστικό πολιτικό σύστημα και την αστική εξουσία. Προς τούτο μάλιστα, διαμήνυσε στις Βρυξέλλες να αντιληφθούν ότι πρέπει να περιφρουρηθεί «η κοινωνική και πολιτική σταθερότητα», αποκαλύπτοντας την έχθρα τους προς το εργατικό λαϊκό κίνημα και τους αγώνες του.

Τέλος, στον ανταγωνισμό με το ΠΑΣΟΚ για το ρόλο καθενός στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της σοσιαλδημοκρατίας, ο Φ. Κουβέλης μίλησε για «διαφορά μεταξύ της κομματικής συγχώνευσης και της πολιτικής συμμαχιών» και επανέλαβε ότι στόχος του είναι «η συγκρότηση μιας στρατηγικής συμμαχίας δυνάμεων της δημοκρατικής αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας», με τη ΔΗΜΑΡ σε ρόλο «μοχλού για την ευρύτατη δυνατή συμμαχία».