Η ιμπεριαλιστική Ευρώπη βυθισμένη στη διαρκούσα οικονομική κρίση ξύνει τα νύχια της για κάθε δυνατότητα πολεμικής επέμβασης με επικεντρωμένο το βλέμμα στην αιμορραγούσα Συρία. Τροφοδοτεί τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς με κάθε είδους πολεμικό υλικό, ως την ύστατη στιγμή που θα επιτεθεί η ίδια. Το διεθνές πολεμικό κλίμα αυξάνει επικίνδυνα με την παρουσία ρωσικών και ΝΑΤΟικών στόλων. Ας στρέψουμε τη θύμησή μας στο διεθνές πολιτικό κλίμα πριν το 1989, πριν την ανατροπή και διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης από μια χούφτα προδοτών με πλοκάμια σε όλη την έκτασή της διεφθαρμένης κρατικής γραφειοκρατίας και τις παραβιάσεις των νομοτελειών της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Θα διαπιστώσουμε διεθνείς συνθήκες σαν σε κάποιον άλλο πλανήτη. Η συμμαχία ιμπεριαλιστικών κρατών υπήρχε και τότε κραταιά, με κύριο φορέα το ΝΑΤΟ. Εκείνο που δεν υπάρχει σήμερα είναι η κραταιά δύναμη που συσπείρωνε γύρω της τα κράτη των εργατολαϊκών Δημοκρατιών. Ηταν η Σοβιετική Ενωση. Το αντίπαλο δέος απέναντι στο ΝΑΤΟ, που διασφάλιζε την παγκόσμια ισορροπία ειρήνης.
Η χώρα της εργατικής Οκτωβριανής Επανάστασης στην οποία έστρεφε το βλέμμα του κάθε κράτος, χώρα και λαός που απειλούνταν ή ζούσε την ιμπεριαλιστική επιβολή. Πολλοί μιλούσαν για τις λαθεμένες πλευρές της πολιτικής της. Ακριβώς μια χώρα γέννημα της επανάστασης ακολουθείται για πολύ χρόνο από τα κακά του προηγούμενου εκμεταλλευτικού καθεστώτος. Γι' αυτό ακριβώς είναι μια ζώσα επανάσταση. Η κριτική ανοιγόταν από δυο αντίθετες πλευρές με διαφορετικούς σκοπούς. Η μια ήταν των άσπονδων φίλων και εχθρών που καλλιεργούσαν την ανατροπή της. Η άλλη από πραγματικούς φίλους αγωνιστές που ήθελαν τη σωτηρία της. Εκείνο που τελικά δεν άντεξε δεν ήταν η ανάγκη αλλαγής της κοινωνίας από καπιταλιστική σε εργατική - σοσιαλιστική. Δεν άντεξε ένα ιστορικό πείραμα που όμως άφησε ως παρακαταθήκη στις νέες επαναστατικές γενιές πολύτιμη ιστορική εμπειρία. Αυτό που κάνει σήμερα τους αμετανόητους υποστηρικτές της Σοβιετικής Ενωσης να επιμένουν μετά μανίας, είναι ότι παραμένει ως ένα αστέρι στον ορίζοντα που δείχνει το δρόμο ανατροπής και διαφυγής από την εγκληματική παρουσία του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας. Οι τοπικοί και περιφερειακοί πόλεμοι δεν είναι ένα καπρίτσιο κάποιων μουρλών πολιτικών και καπιταλιστών. Είναι η αδήριτη ανάγκη ανανέωσης του καθεστώτος τους. Είναι η ίδια ανάγκη που οδηγείται σε ένα γενικευμένο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, που ο τέταρτος θα γίνει με ρόπαλα...
Ολα οδηγούν στην ανάγκη ενός μαζικού και ρωμαλέου κινήματος ειρήνης σε εθνικά και διεθνή πλαίσια. Σε πείσμα όλων των «νεόκοπων» «επαναστατικών» συνταγών της επαναστατημένης φλυαρίας το νέο κίνημα ειρήνης επανέρχεται στις παλιές επαναστατικές ρίζες του. Μια σφαίρα που στοιχίζει ένα μπουκάλι γάλα μετατρέπεται σε ένα οπλικό σύστημα που στοιχίζει πείνα, εξαθλίωση και θάνατο εθνών και λαών. Το πυρηνικό του επιστέγασμα είναι η απειλή καταστροφής του πλανήτη. Ο πυρηνικός, χημικός και βιολογικός του θάνατος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου