Ούτε λέξη για το ΝΑΤΟ!

Οπως προκύπτει από τις δηλώσεις που έκανε χτες στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας ο Αλ. Τσίπρας, μετά την ενημέρωση από τον υπουργό Φ. Φράγκο, η αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για τα ζητήματα της Εθνικής Αμυνας και τις Ενοπλες Δυνάμεις εξαντλούνται σε κορόνες για μια «άλλη», τάχα «πιο διάφανη» διαχείριση των στρατιωτικών δαπανών. Πέρα από τις διακηρύξεις του Αλ. Τσίπρα, ότι «η εθνική άμυνα, η προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας μας, καθώς και η προάσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας αποτελεί για μας αδιαπραγμάτευτη προτεραιότητα», ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δε βρήκε λέξη να πει για το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας, που αφορούν άμεσα το λαό και τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις. Πολύ περισσότερο που ο υπουργός συμμετείχε στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και έχει πλήρη γνώση των όσων εξυφαίνονται στις πλάτες (και) του ελληνικού λαού.

Υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα έχει διαθέσει μεγάλο τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων και τον οπλικών συστημάτων στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, συμμετέχει στην «αντιπυραυλική ασπίδα», λειτουργούν οι αμερικανονατοϊκές βάσεις στη χώρα και έχουν διατεθεί όλες οι υπάρχουσες υποδομές στην πολεμική μηχανή του ΝΑΤΟ, όπως προβλέπει και το σχετικό μνημόνιο Ελλάδας - ΝΑΤΟ του 2009. Αντί να τοποθετηθεί συγκεκριμένα σε όλα τα παραπάνω, ο Αλ. Τσίπρας περιορίστηκε στην «άχρωμη» διαπίστωση «ο ελληνικός λαός όλα τα προηγούμενα χρόνια πλήρωσε ένα υπέρογκο κόστος από το υστέρημά του σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς». Είπε ακόμα για τις «σχέσεις διαπλοκής» που δημιουργήθηκαν και το «τεράστιο παρασιτικό στρατιωτικομεσιτικό πλέγμα», προσθέτοντας ότι«αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί». Κατά το αναμενόμενο, δεν τόλμησε καν να συμπεριλάβει τις εξοπλιστικές ανάγκες του ΝΑΤΟ (και όχι βέβαια της εθνικής άμυνας) στους παράγοντες που εκτόξευαν όλα τα προηγούμενα χρόνια τους προϋπολογισμούς για τα εξοπλιστικά, στρώνοντας το έδαφος στα πολυεθνικά επιχειρηματικά μεγαθήρια, κύρια των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Γερμανίας και άλλων, να κάνουν πάρτι σε βάρος του λαού.

Στον αντίποδα, ο Αλ. Τσίπρας έκλεισε και το μάτι στα ντόπια επιχειρηματικά συμφέροντα που λυμαίνονται το χώρο της πολεμικής βιομηχανίας, λέγοντας: «Η ελληνική πολεμική βιομηχανία θα περάσει υπό ελληνικό εθνικό έλεγχο, θα ανασυγκροτηθεί και θα αξιοποιηθεί». Σκόπιμα ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τον όρο «εθνικός έλεγχος», για να χωρέσει μέσα στην πρότασή του τους ιδιώτες, οι οποίοι προφανώς θα μείνουν ακλόνητοι και στην αμυντική βιομηχανία, όπως άλλωστε και σε κάθε κλάδο της παραγωγής. Ακόμα όμως και σ' αυτό το θέμα, ο Αλ. Τσίπρας δεν βρήκε λέξη να πει ούτε για τα σχέδια της ΕΕ να μετατρέψει την ελληνική αμυντική βιομηχανία σε «φασονατζίδικο» των μεγάλων πολυεθνικών, ούτε βέβαια για τις συμφωνίες Ελλάδας - Ισραήλ, που ανοίγουν το δρόμο για επιχειρηματικές συνεργασίες στον ευαίσθητο αυτό τομέα. Γιατί δε λέει ο ΣΥΡΙΖΑ αν θα καταργήσει τις συμφωνίες αυτές και όλο το επικίνδυνο πλέγμα που τις συνοδεύει;

Βέβαια, τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι καινούργιο. Να θυμίσουμε («Ριζοσπάστης», 2/8/2011) ότι η Ρένα Δούρου, υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ, είχε έμμεσα καλέσει σε στρατιωτική επέμβαση της «διεθνούς κοινότητας», στη Συρία, δηλαδή επέμβαση των ιμπεριαλιστών για να... σώσουν το λαό, επιβεβαιώνοντας τη διαχρονική αντίληψη των οπορτουνιστών για «καλούς» και «κακούς» ιμπεριαλιστές. Στη συγκεκριμένη δήλωσή της, ανέφερε: «Τώρα η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Τώρα είναι πραγματικά η ώρα της έμπρακτης αλληλεγγύης προς το λαό της Συρίας!». Είναι η «διεθνής κοινότητα», που με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ (και τις ΗΠΑ), αιματοκύλησε τη Λιβύη, στο όνομα της «προστασίας» του λαού της από το καθεστώς Καντάφι. Είναι οι ίδιοι που με ανάλογα προσχήματα αιμοτοκύλησαν τη Γιουγκοσλαβία και ισοπέδωσαν το Ιράκ.

Μάλιστα, στην εν λόγω δήλωση του στελέχους του ΣΥΝ γινόταν επίκληση του παραδείγματος της Λιβύης: «Σήμερα, πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της "άνοιξης της Συρίας", οι εξεγερμένοι επιμένουν, παρά το λουτρό αίματος, να στέκονται όρθιοι και να αντιστέκονται διεκδικώντας ό,τι και οι Αιγύπτιοι, οι Τυνήσιοι, οι Λίβυοι: Ελευθερία, δημοκρατία, σεβασμό της αξιοπρέπειάς τους». Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι δεσμευμένος στην ιμπεριαλιστική ΕΕ και δεν έχει στρατηγική ρήξης, αλλά συνεργασίας με το κεφάλαιο. Η πολιτική υπέρ της ΕΕ σημαίνει αποδοχή της ευρωατλαντικής συνεργασίας, του ευρωστρατού ως επιθετικού ιμπεριαλιστικού στρατού, εγκλωβίζοντας το λαό στο φόβο ότι χωρίς ιμπεριαλιστές συμμάχους, άρα χωρίς μονοπώλια, δεν μπορεί να ζήσει. Οι εξελίξεις στη γειτονιά μας προαναγγέλλουν νέους κινδύνους για το λαό, απέναντι στους οποίους, μια κυβέρνηση της κεντροδεξιάς ή της κεντροαριστεράς, θα τον μετατρέψει σε θύτη και θύμα. Ισχυρό ΚΚΕ και δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος για το λαό.