Ιδού η καινούργια κυβέρνηση της Αριστεράς...

Τι είναι η ενότητα της Αριστεράς; (ΣΥΡΙΖΑ)

O Tσίπρας πρωθυπουργός, ο Καμμένος υπουργός Δημόσιας Τάξης, ο Κουβέλης υπουργός Εξωτερικών, η Κατσέλη υπουργός Οικονομικών, ο Καστανίδης υπουργός Δικαιοσύνης, ο Χρυσοχοϊδης υπουργός Αμύνας και ο Γεωργαλάς υπουργός Τύπου!!!

Κάποτε η λέξη Αριστερός σήμαινε λαϊκός επαναστάτης. Στη συνέχεια αγωνιστής, αντιστασιακός, αντάρτης. Μετά μίασμα, προδότης, ανθέλληνας, αντίχριστος... Κατόπιν ουτοπιστής, δογματικός, αντιεξουσιαστής, τρομοκράτης... Τελευταία ο Αριστερός χαρακτηρίζεται ως μαλάκας. Μπορεί να είμαι όλα τα προηγούμενα, αλλά μαλάκας όχι!

Η συνεργασία της «Αριστεράς»...

Το τελευταίο διάστημα γίνεται λόγος για συνεργασία των κομμάτων της αριστεράς, με στόχο να δημιουργηθεί ένας συνασπισμός «των αριστερών πολιτικών δυνάμεων», που θα κυβερνήσει, κόντρα στο μέτωπο των «μνημονιακών». 

Τι είναι η Λαϊκή Εξουσία; (ΚΚΕ)

Λένε ότι αυτή μπορεί να είναι η διέξοδος για να αλλάξουν τα πράγματα και να δει ο λαός άσπρη μέρα. 

Λένε ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα κάνει διαπραγμάτευση μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για να καταργήσει το μνημόνιο και να μειωθεί το χρέος. 

Μιλάνε για καλύτερη διαπραγμάτευση που θα κάνουν ο Σύριζα, η Δημοκρατική Αριστερά, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Κοινωνική Συμφωνία και όσοι συμμετέχουν σε αυτό το συνασπισμό με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την τρόικα και ισχυρίζονται ότι αυτό θα ανακουφίσει το λαό. Δηλαδή, αυτός ο συνασπισμός θα συνετίσει τα «αχόρταγα» μονοπώλια και τους Ευρωπαίους.

Πουλάνε ψεύτικες ελπίδες και κοροϊδεύουν. Την ενότητα της αριστεράς ας την πραγματοποιήσουν οι αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, ο Σύριζα, η Δημοκρατική Αριστερά, οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Κοινωνική Συμφωνία και oι ...υπόλοιποι. Αυτοί πράγματι μπορούν να ενωθούν. 

Αλλά, επειδή απευθύνονται και στο ΚΚΕ, τι σχέση μπορεί να έχει ένα κόμμα που παλεύει για να ανατρέψει η εργατική τάξη την εξουσία του κεφαλαίου με κόμματα που προβάλλουν ως διέξοδο μια κυβέρνηση με τους βιομήχανους, τους μεγαλέμπορους, τους εφοπλιστές να έχουν την ιδιοκτησία στην οικονομία παραπλανώντας τους εργαζόμενους ότι πασχίζοντας για την ανάπτυξη όλων αυτών, της παραγωγής όπως λένε θα λύσουν και λαϊκά προβλήματα; Γίνεται να αυξάνονται τα κέρδη των καπιταλιστών και οι μισθοί των εργατών; Αυτό λένε οι «αριστεροί», αλλά ο λαός τώρα έχει πείρα. 

Δεν μπορεί, λοιπόν, μια κυβέρνηση της αριστεράς και να έχει φιλολαϊκή πολιτική με τα μονοπώλια στην ελληνική οικονομία και να είναι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Και σε τελική ανάλυση, μια τέτοια προοπτική όχι μόνο συσκοτίζει τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και άρα και τον άλλο δρόμο ανάπτυξης προς όφελος του λαού, που απαιτεί κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ώστε τον παραγόμενο από τους εργαζόμενους πλούτο να τον καρπώνονται οι παραγωγοί του. 

Αλλά είναι και επικίνδυνη, γιατί τρέφει αυταπάτες για το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των μονοπωλίων. Και θα σημάνουν συνολικό πισωγύρισμα της συνείδησης και απογοήτευση.  

Άλλωστε, οι όποιες διαπραγματεύσεις γίνονται δεν αφορούν διαπραγματεύσεις για τους εργάτες, αλλά για το κεφάλαιο και τα όσο το δυνατόν περισσότερα οφέλη του.

Καμιά πολιτική πρόταση, όπως και αν ονομάζεται, φιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική, «αριστερή», «ανανεωτική», δεν μπορεί να αποτελέσει φιλολαϊκή πολιτική διέξοδο, αν δεν θέτει ως ζήτημα αρχής τη ρήξη με τα μονοπώλια - βιομηχανικά, τραπεζικά, εφοπλιστικά, εμπορικά - δηλαδή, τη ρήξη με την καπιταλιστική ιδιοκτησία, τους κρατικούς θεσμούς της, τις διεθνείς συμμαχίες της. 

Στις επερχόμενες εκλογές η ψήφος σε δυνάμεις διαχείρισης του συστήματος αφοπλίζει την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη δυνατότητά τους την επόμενη της κάλπης να έχουν πολλαπλασιάσει τη δύναμή τους στο να βάζουν εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική, να ακυρώνουν μέτρα στην πράξη, να κάνουν μεγάλα βήματα μπροστά στην αντεπίθεση, για να ανατρέψουν την εξουσία του κεφαλαίου... 

ΠΗΓΗ: Μπάμπης Ξαρχάκος, Ως3

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ