«Είμαστε ήδη νικητές... »

Μεσημέρι, μαζί με απεργούς χαλυβουργούς, σε μια από τις εξορμήσεις τους σε επιχείρηση του κλάδου του μετάλλου. Μοίρασαν τις ανακοινώσεις τους σε εργάτες και με πάθος τους καλούσαν να ακολουθήσουν τον αγώνα τους. Συζητήσεις, απόψεις και η εμπειρία από την εξόρμηση γίνεται κουβέντα. Δυο - δυο, τρεις - τρεις οι χαλυβουργοί μιλάνε μεταξύ τους, για το παρόν, για το μέλλον του αγώνα τους. Τρία νέα παιδιά ο ένας δίπλα στον άλλο. Ο Νίκος ήταν ο πιο λιγομίλητος γι' αυτό και ξαφνιάζει όταν με πραγματικά απαιτητικό ύφος λέει στο «Ρ»: «Θέλω να σου πω κάτι, γιατί δεν ξέρω ούτε πόσο θα πάει αυτή η απεργία που ξεκινήσαμε ούτε πώς θα καταλήξει. Αυτό που πρέπει από τώρα να ξέρεις και να το καταγράψεις είναι ότι εμείς αισθανόμαστε ήδη νικητές». Και συνέχισε: «Ξέρεις γιατί είμαστε νικητές; Γιατί μπορεί να μας βλέπεις τόσες μέρες με το Δημήτρη και το Χρήστο συνέχεια μαζί στην περιφρούρηση, στις πορείες, στις εξορμήσεις, όπως σήμερα αλλά μέχρι τον Νοέμβρη δουλεύαμε στο ίδιο εργοστάσιο και δε λέγαμε ούτε καλημέρα. Στην καλύτερη περίπτωση να ήξερε ο ένας τη φάτσα του άλλου».

Και εξήγησε: «Μπαίναμε μέσα ο καθένας πήγαινε στο πόστο του είτε στο χαλυβουργείο, είτε στα έλαστρα, πιάναμε δουλειά, σχολάγαμε, παίρναμε το αμάξι και φεύγαμε. Δεν είχε κανένας καμία επικοινωνία με τον άλλο για κανένα θέμα. Οταν οι εργάτες δεν μιλάνε μεταξύ τους και ο καθένας κάθεται μπροστά στη μηχανή μόνο με τις δικές του σκέψεις, τότε πρέπει να ξέρεις ότι ο κάθε Μάνεσης τρίβει τα χέρια του, γιατί έτσι είμαστε του χεριού του». Στη διαπίστωση ότι η ενότητα είναι το κρίσιμο όπλο με το οποίο συνεχίζουν μια σκληρή μάχη, συμπληρώνει: «Ακριβώς αυτό είναι και να ξέρεις ότι τώρα που γνωριζόμαστε μεταξύ μας όλοι αυτοί που λιώνουμε εκεί μέσα για να κυκλοφορούν κάποιοι με πολυτελή αυτοκίνητα και να μένουν σε βίλες, δύσκολα θα μας διασπάσουν».

Κουβέντες που δείχνουν τη δύναμη που απελευθερώνει η ταξική ενότητα και αλληλεγγύη. Γι' αυτό οι χαλυβουργοί είναι ήδη νικητές. Ελεγαν απ' την αρχή πως ο Μάνεσης είναι «λαγός» όλων των βιομηχάνων και επιβεβαιώνονται τώρα που ό,τι ζητούσε ο Μάνεσης είναι νόμος ψηφισμένος προς όφελος κάθε Μάνεση. Αναδείκνυαν πόσο αναγκαίο είναι να δυναμώσει ο συντονισμός και η οργάνωση ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα» και πάλι επιβεβαιώθηκαν, αφού οι εξελίξεις βεβαιώνουν καθημερινά πως η μοίρα κάθε εργάτη είναι δεμένη με τη συνολική μοίρα της τάξης του. Αποκάλυψαν το ρόλο των εργατοπατέρων και ξανά δικαιώθηκαν, τώρα που φάνηκε πόσο πολύτιμο ήταν για την ένταση της επίθεσης το έργο των «κοινωνικών εταίρων».

Να γιατί το κάλεσμα των απεργών «Να γίνει όλη η Ελλάδα μια χαλυβουργία» έχει τεράστια σημασία. Να γιατί ο αγώνας τους ενοχλεί τους υπηρέτες της εργοδοσίας που ξαμολήθηκαν και μιλάνε για «αδιέξοδα» κ.τ.λ. Γιατί ο αγώνας των χαλυβουργών παραδειγματίζει και εξοπλίζει όλη την εργατική τάξη, δείχνει ότι έχει τη δύναμη να προστατεύσει τα δικαιώματά της.