Εχει κάποια σχέση το θέατρο με τους «αντιστασιακούς» στη Βουλή και τους «κλαμένους» στις τι-βι, με την πραγματική ζωή των ανθρώπων;
Η λίστα της ντροπής που παρουσίασε χτες ο «Ριζοσπάστης» μαρτυρά το αντίθετο. Το 2012 εκατοντάδες παιδιά νηστικά στα σχολεία. Οχι γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, αλλά γιατί το χρήμα πάει στους καπιταλιστές. Λέξη για αυτήν την αλήθεια στη βουλή και στις τι-βι.
Απ' αυτήν την αλήθεια δεν πρέπει να κάνουμε βήμα πίσω.
Οσο κι αν φωνάζει ο ΣΕΒ ότι είμαστε όλοι μαζί σε ένα καράβι που βουλιάζει, η αλήθεια είναι ότι οι καπιταλιστές, ακόμα και την ώρα που χάνουν ένα ποσοστό από το κέρδος, κερδισμένοι είναι.
Αυτός που χάνει κάθε μέρα και πιο πολλά είναι ο εργάτης. Είτε αφορά το παιδί στον παιδικό σταθμό, είτε τον κάτοικο μιας πόλης που παγώνει. Χάνει επειδή υπάρχουν οι καπιταλιστές.
Τέτοια προβλήματα δε λύνονται με φιλανθρωπίες.
Απαιτούν άλλη οικονομία, κεντρικό σχέδιο.
***
Η Φλώρινα δεν είναι στο βόρειο πόλο. Κι όμως παγώνει. Για χρόνια οι κάτοικοί της μάθαιναν από πνευματικούς και πολιτικούς ηγέτες ότι το πραγματικό τους πρόβλημα είναι μην έρθουν οι κομμουνιστές και τους πάρουν τα σπίτια. Τελικά, ήρθε ο χειμώνας να τους τα κλείσει.
Η Φλώρινα είναι καθρέφτης του συστήματος. Δίπλα στην πόλη «κυλάνε» τα ζεστά νερά των εγκαταστάσεων της ΔΕΗ ικανά να ζεστάνουν δέκα Φλώρινες. Μέσα στην πόλη παραμένουν ακίνητα τα μηχανήματα εκχιονισμού γιατί σ' αυτό το σύστημα δε μετράει το γενικό καλό αλλά το κέρδος.
Η Φλώρινα, όπως κι όλη η χώρα, για να λειτουργήσει πρέπει να τινάξει από πάνω της το κέρδος των καπιταλιστών, θέλει άλλο σύστημα, θέλει κεντρικό σχεδιασμό.
Αργά αλλά σταθερά αυτό γίνεται κοινή συνείδηση ακόμα και στην επικράτεια του Καντιώτη.
Αυτήν ακριβώς τη συνείδηση σπεύδει να προλάβει ο Μανδραβέλης με μπούρδες περί έλλειψης καινοτομίας στον κεντρικό σχεδιασμό για να καταλήξει στο συμπέρασμα μακριά κι αλάργα από τους κομμουνιστές.
***
Δεν είναι ο μόνος που ανησυχεί.
Οι εφοπλιστές, σύμφωνα με χτεσινά ραπόρτα, δηλώνουν ότι χάνουν όταν εισπράττουν 8,5 χιλιάρικα τη μέρα για ένα μεσαίου τύπου πλοίο (έμαθαν στα πολλά και τους κακοφαίνονται τα λιγότερα που είναι επίσης πολλά).
Το κλειδί στη σχετική ανάλυσή τους είναι σε κάτι λεπτομέρειες, όπως ότι η κινέζικη ζήτηση σε φορτία έχει πέσει και δεν προβλέπεται άμεσα να ανακάμψει. Κι αυτό χτυπάει καμπανάκι κινδύνου συνολικά για το σύστημα. Η κρίση, που όλο ξεπερνάνε, όλο και βαθαίνει.
Οι επιμέρους καπιταλιστές έχουν μάθει να μετράνε τα κέρδη λεπτό το λεπτό, τζογάρουν στην πιθανότητα κέρδους πολύ πριν να υπάρξει παραγωγή. Στον καιρό της κρίσης καλούνται να κάνουν ταμείο με μικρότερα ποσοστά κέρδους κι εκεί ακριβώς αρχίζουν να τρώνε ο ένας τον άλλον. Κανένα κλάμα.
***
Παραμένει το κύριο: Να φύγουν απ' τη μέση οι καπιταλιστές.
Ο φόβος ότι ο εργάτης θα πάθει κάτι αν δεν υπάρχει αφεντικό, είναι ο φόβος που πρέπει να πολεμηθεί.
Δεν είναι εύκολη τέτοια αλλαγή στη συνείδηση, αλλά είναι μονόδρομος.
Αυτόν τον μονόδρομο προσπαθούν να φράξουν τύποι σαν τον Μανδραβέλη και τον Παπαχελά. Ο δεύτερος ωμά έγραψε χτες πως για την κρίση δεν φταίει άλλο από τους απεργούς χαλυβουργούς που αρνούνται να γίνουν σαν τους εργάτες της Κόσκο, στο λιμάνι, όπου τα πάντα πλέον παραπέμπουν στο σύγχρονο κινέζικο εργασιακό μεσαίωνα.
***
Η αστική προπαγάνδα δίνει ρέστα στην υποκρισία αλλά είναι και γυμνή. Χτες απ' το πρωί μερικοί δημοσιογράφοι δήλωναν έκπληκτοι γιατί διάφοροι πήγαν στο Σύνταγμα να πάρουν τζάμπα λάχανα και πατάτες. Οι ίδιοι αυτοί δημοσιογράφοι δεν έχουν καμία έκπληξη για τις χιλιάδες απολύσεις, για το πετσόκομμα στα μεροκάματα. Απορούν όμως με τη φτώχεια. Είναι οι ίδιοι που με περισπούδαστο ύφος βεβαιώνουν πως δεν καταργούνται ο 13ος και 14ος μισθός, την ώρα που αυτοί οι μισθοί έχουν ήδη εξαφανιστεί στην πράξη από τις τιμές στα προϊόντα και τα φορολογικά χαράτσια.
***
Το θέατρο συνεχίστηκε με τον Παναγόπουλο της ΓΣΕΕ μετά τη συνάντηση με τον ΣΕΒ να εμφανίζεται ως αντιστασιακός. Είχε ήδη, όμως, συμφωνήσει ότι τα πάντα υποτάσσονται στην ανταγωνιστικότητα, δηλαδή στην ανάγκη να αυξάνεται διαρκώς η κερδοφορία του κεφαλαίου, άρα να τσακίζονται οι εργάτες.
***
Η κατάσταση δεν παίρνει γιατρειά. `Η, οι εργάτες θα πετάξουν απ' το σβέρκο τους κάθε δυνάστη, ή οι δυνάστες θα πίνουν στην υγεία των κορόιδων. Κι επειδή ο καιρός που οι εργάτες πηγαίναν άκλαφτοι έχει περάσει, ας εντείνουμε τις προσπάθειες για να μην υπάρχει στο τραπέζι θέση για τις βδέλλες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου