Σελίδες

13 Ιουλ 2011

«Ανεύρετη λύση»...... της σοσιαλδημοκρατίας.


«Η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη καθημερινά επιδεινώνεται (...) Εκπληκτικό δεν είναι το γεγονός αυτό καθαυτό, όσο η εμμονή των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων της ΕΕ να αναζητούν στην ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους μια "ανεύρετη λύση" που δεν θα αμφισβητεί τον κυριαρχικό ρόλο των χρηματαγορών.
Οι χρηματαγορές, όταν αφήνονται να λειτουργήσουν ως ο αξιολογητής και ρυθμιστής κάθε οικονομικής δραστηριότητας, όπως συμβαίνει σήμερα, αναγνωρίζουν ένα μόνο δικαίωμα, αυτό του κεφαλαίου, κατεδαφίζοντας κάθε κοινωνική κατάκτηση και προστασία. Πριμοδοτούν τα "Μνημόνια", δηλαδή τις γνωστές πολιτικές αντιδραστικής αναδιανομής πλούτου και εξουσίας υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, ξεπουλήματος κάθε δημόσιου αγαθού στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Βαθαίνουν όμως παράλληλα την ύφεση και την κρίση χρέους, φέρνουν την Ευρωζώνη στο χείλος της διάλυσης».
Τα παραπάνω δήλωσε χτες ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΝ 
Γ. Μηλιός. 
Φαίνεται πως η ηγεσία του ΣΥΝ βρήκε στις «χρηματαγορές» τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο. 

Και τους φορτώνει ως και το προπατορικό αμάρτημα. 
Τους προσάπτει τη δημιουργία του χρέους, όταν αυτό δημιουργήθηκε από τις φοροαπαλλαγές των μονοπωλίων, τις επιδοτήσεις στους μεγαλοεπιχειρηματίες για επενδύσεις, τους τεράστιους εξοπλισμούς κλπ. 
Αφήνει ταυτόχρονα στο απυρόβλητο την κρίση υπερσυσσώρευσης του καπιταλισμού, για την αντιμετώπιση της οποίας εφαρμόζονται τα «μνημόνια», που κάνουν πάμφθηνους τους εργαζόμενους, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας που στηρίζει ο ΣΥΝ. 
Μιλά για το χρέος, που αν οι τράπεζες δεν δάνειζαν με μεγάλα επιτόκια θα ερχόταν πιο φτηνή η αποπληρωμή του για το λαό, που δεν ευθύνεται για το χρέος αλλά τον καλούν να το πληρώσει, αφού προτάσσουν τη διέξοδο για το χρέος για να σωθεί το κεφάλαιο και όχι τη φιλολαϊκή διέξοδο για την κρίση που απαιτεί ανατροπή του κεφαλαίου. 
Αφήνει επίσης στο απυρόβλητο την ΕΕ, που δημιούργησε τα «μνημόνια» στο πλαίσιο της φιλομονοπωλιακής της στρατηγικής.
Η ηγεσία του ΣΥΝ μοιάζει να σκέφτεται ότι τώρα που βρήκε τον «παπά» είναι καλή ευκαιρία να «θάψει» κάτω από αυταπάτες μεγατόνων τους «σπόρους» ριζοσπαστικοποίησης που «βλασταίνουν» σε εργατικές λαϊκές συνειδήσεις. 
Οπως έκανε και όταν ξέσπασε η κρίση που τη χρέωνε στα «golden boys» και τους «ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού», πριν «αγκιστρωθεί» στον ισχυρισμό ότι αυτή είναι κρίση χρέους. 
Συσκοτίζει ότι χρηματογορές, οίκοι αξιολόγησης κ.λπ. κ.λπ. είναι «παιδιά» του καπιταλισμού, ομάδες της οικονομικής ολιγαρχίας που επιδιώκουν να αποσπάσουν όσο γίνεται μεγαλύτερα κέρδη από τις αγοραπωλησίες μετοχών, ομολόγων και άλλων τοκοφόρων τίτλων. 
Δε γέννησαν αυτοί την κρίση. 
Την κρίση όπως και αυτούς τους γέννησε το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα που ο ΣΥΝ και συνολικά ο οπορτουνισμός δεν αμφισβητεί. 
Κι ανεξάρτητα απ' τις «ενδοοικογενειακές» τους κόντρες, ομονοούν απολύτως και συγχρονισμένα εξαπολύουν μια σφοδρότατη επίθεση σε βάρος των λαών.
Συνεπώς, στο πλαίσιο αυτού του συστήματος «ανεύρετη» είναι η «λύση» που προτείνει στο λαό ο ΣΥΝ. «Υπάρχει η λύση της Ευρωπαϊκής Αριστεράς: Διαχείριση του χρέους εκτός χρηματαγορών, αναδιαπραγμάτευσή του με διαγραφή μεγάλου μέρους του, απευθείας δανεισμός από την ΕΚΤ, αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων και του κοινωνικού κράτους, δίκαιο φορολογικό σύστημα, ένα τραπεζικό σύστημα στην υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος και της ανάπτυξης», διατείνεται ο υπεύθυνος της οικονομικής του πολιτικής.
Τέτοιος καπιταλισμός τώρα δεν υπάρχει. 
Υπήρχε κάποτε με τη διαχείριση της σοσιαλδημοκρατίας, τότε που οι ρυθμοί καπιταλιστικής ανάπτυξης ήταν μεγάλοι και που σε συνδυασμό με την ύπαρξη του σοσιαλισμού έκαναν παραχωρήσεις για να χειραγωγούν τους εργαζόμενους στο σύστημα. 
Τώρα με τις τεράστιες δυσκολίες αναπαραγωγής του κεφαλαίου, την ένταση των ανταγωνισμών και της διεθνοποίησης της καπιταλιστικής οικονομίας, ιδιαίτερα δε σε συνθήκες κρίσης, υπάρχει μόνο η βαρβαρότητά του που είναι πανταχού παρούσα και δεν αμβλύνεται, μόνο ανατρέπεται από έναν λαό ενωμένο, αποφασισμένο να την ανατρέψει.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου