Σελίδες

16 Μαΐ 2011

Πιο κοντά στη διχοτόμηση και στη μοιρασιά του πλούτου...



ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΛΙΒΥΗ
Σε ένα μπαράζ επαφών, προκειμένου να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση, αλλά και αναγνώριση έχουν επιδοθεί οι αντικαθεστωτικοί του Εθνικού Συμβουλίου, πιέζοντας με όλους τους δυνατούς τρόπους για την όσο πιο τάχιστη εφαρμογή των αποφάσεων που έλαβε, την περασμένη βδομάδα στη Ρώμη, η «Ομάδα Επαφής» και προβλέπουν σύσταση ενός «ταμείου οικονομικής στήριξής» τους. 
Ο επικεφαλής του Συμβουλίου, και υπουργός Δικαιοσύνης του Μουαμάρ Καντάφι μέχρι την τελευταία στιγμή,Μουστάφα Αμπντέλ Τζαλίλ επισκέφτηκε το Λονδίνο, όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον και σειρά άλλων παραγόντων.
Την ίδια ώρα, ο «πρωθυπουργός» του Συμβουλίου, Μαχμούντ Τζιμπρίλ (οικονομολόγος σπουδαγμένος στις ΗΠΑ που το 2007 ο ίδιος ο Καντάφι έχρισε πρόεδρο του Εθνικού Συμβουλίου Οικονομικής Ανάπτυξης, και βοήθησε τις αμερικανικές επενδύσεις και αυτές της Βρετανίας, ενώ έχει και τη στήριξη της Γαλλίας) βρισκόταν στην Ουάσιγκτον, όπου έβγαζε ομιλίες και έκανε επαφές με παράγοντες του Λευκού Οίκου. Μετά την ολοκλήρωση των συναντήσεων αυτών, ο Τζιμπρίλ θα μεταβεί, στις αρχές της βδομάδας, στο Παρίσι.
Και οι δύο εκπρόσωποι του Συμβουλίου εμφανίστηκαν σαφείς και ξεκάθαροι: Ζήτησαν με επίμονο τρόπο να αναγνωριστεί το Εθνικό Συμβούλιο από ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα ως «μοναδικός νόμιμος εκπρόσωπος του λιβυκού λαού» (κάτι που έχει γίνει, μέχρι στιγμής, από Γαλλία, Ιταλία, Κατάρ και Γκάνα), να χρηματοδοτηθεί άμεσα και να εξοπλιστεί. Με άλλα λόγια, οι Τζαλίλ και Τζιμπρίλ ζητούν από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν ποικιλοτρόπως αναλάβει απέναντί τους.
Δύο περίπου μήνες μετά την έναρξη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης κατά της Λιβύης, είναι ξεκάθαρο ότι σε στρατιωτικό επίπεδο, οι ΝΑΤΟικές αεροπορικές επιδρομές αιματοκυλίζουν το λιβυκό λαό και διαλύουν, σε πολλές περιπτώσεις όπως έχει αποδειχτεί, την πολιτική υποδομή της χώρας (τακτική γνωστή από παλαιότερες ΝΑΤΟικές επεμβάσεις όπως π.χ. στην πρώην Γιουγκοσλαβία), αλλά είναι ηλίου φαεινότερο ότι δεν μπορούν να καθορίσουν το αποτέλεσμα του πολέμου. Αυτό θα μπορούσε να γίνει μόνο αν πραγματοποιούνταν χερσαία επέμβαση, κάτι, όμως, που οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αρνούνται προς το παρόν, αντιλαμβανόμενες το κόστος σε όλα τα επίπεδα.
Κομβική η χρηματοδότηση
Ετσι, μέσα από μια σειρά από κινήσεις, εκ των οποίων ξεχωρίζει η απόφαση για σύσταση «μηχανισμού οικονομικής στήριξης», φαίνεται ότι οι ιμπεριαλιστές προκρίνουν, προς το παρόν τουλάχιστον, την προοπτική της σταδιακής εδραίωσης ενός καθεστώτος διχοτόμησης της Λιβύης, ανάμεσα σε Τριπολίτιδα και Κυρηναϊκή, ένα σενάριο που εξαρχής είχε τεθεί επί τάπητος ως ενδεχόμενη λύση. Μια τέτοια λύση «περνά» μέσα, καταρχάς, από την διασφάλιση χρημάτων που θα δώσουν στο αντικαθεστωτικό Εθνικό Συμβούλιο ανάσες επιβίωσης.
Κάτι τέτοιο μπορεί κάλλιστα να γίνει, αν το αντικαθεστωτικό Εθνικό Συμβούλιο αναλάβει τη διαχείριση των περιουσιακών στοιχείων του λιβυκού καθεστώτος και του Καντάφι που έχουν «παγώσει» στο εξωτερικό. Για να λάβει, βέβαια, το Συμβούλιο τα χρήματα του λιβυκού καθεστώτος θα πρέπει να έχει προηγηθεί κάποιου είδους αναγνώρισή του: ίσως όχι απαραίτητα ως μοναδικού νόμιμου εκπροσώπου του συνόλου του λιβυκού λαού αλλά ως κάτι που θα το νομιμοποιεί να διαχειριστεί τα χρήματα αυτά ή μέρος αυτών.
Μια κάποιου είδους νομική αναγνώριση είναι απαραίτητη και για να μπορέσει το αντικαθεστωτικό Εθνικό Συμβούλιο να προχωρήσει σε αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου της Κυρηναϊκής, η οποία βρίσκεται υπό τον έλεγχό του. Να μπορέσει δηλαδή να κλείσει συμφωνίες ή να παρατείνει τις υπάρχουσες και να πουλήσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο, έτσι ώστε να αποκτήσει έσοδα.
Διαγκωνισμοί για το διαφαινόμενο προτεκτοράτο
Τόσο η διαχείριση των υπαρχόντων λιβυκών περιουσιακών στοιχείων όσο και το μέλλον του αντικαθεστωτικού Συμβουλίου, είναι προφανές ότι θα έχουν, ήδη, μετατραπεί σε πεδίο ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων και διαγκωνισμών. Το γαλλικό και βρετανικό κεφάλαιο διαγκωνίζονται σε δεσμεύσεις και παραχωρήσεις προς τους αντικαθεστωτικούς προκειμένου να διασφαλίσουν ακόμη περισσότερα προνόμια στην πλούσια Κυρηναϊκή. Από την άλλη, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, προς στιγμήν, δε μοιάζει διατεθειμένος να «συρθεί» πίσω από ένα Συμβούλιο, όπου απροκάλυπτα «παίζουν κυρίως» Γάλλοι και Βρετανοί γι' αυτό και τηρεί αποστάσεις ασφαλείας.
Οσο για τη Μόσχα, κατέστησε και πάλι αισθητή την παρουσία της, με τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών να τονίζει ότι «το πώς θα διαχειριστεί κανείς τα χρήματα του λιβυκού καθεστώτος ή το οτιδήποτε άλλο αποτελεί αντικείμενο απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ». Υπενθυμίζοντας δε ότι «ήδη οι, σχετικές με τη Λιβύη, αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας έχουν παραβιαστεί από το ΝΑΤΟ» ο Λαβρόφ ξεκαθάρισε ότι η Μόσχα μπορεί να «κάνει τα στραβά μάτια», αλλά αυτό έχει όρια, όταν πλέον τα συμφέροντά της θίγονται άμεσα, όπως π.χ. από μία διχοτόμηση. Γι' αυτό θα πρέπει να έχει λόγο.
Πάντως, μια πρώτη γεύση για το πώς «στήνεται» η Κυρηναϊκή δόθηκε με γλαφυρό τρόπο μέσα από ένα μάλλον απρόσμενο περιστατικό: Το θάνατο, σε συμπλοκή πιθανότατα λόγω παρεξήγησης με άνδρες της τοπικής αστυνομίας, του ιδιοκτήτη μιας γαλλικής μισθοφορικής εταιρείας ασφαλείας, της Secopex, την περασμένη Πέμπτη στη Βεγγάζη. Προφανώς, θεμελιώνεται ένα προτεκτοράτο της Κυρηναϊκής υπό το Συμβούλιο το οποίο θα μοιράσει αρμοδιότητες - εργολαβίες σε ξένες πολυεθνικές και μονοπώλια. Και αυτό, από μόνο του, αποτελεί και μια αρκετά καλή ένδειξη για τις πραγματικές προθέσεις όσων έσπευσαν να «αλλάξουν την τελευταία στιγμή στρατόπεδο», όπως π.χ. ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης και νυν επικεφαλής του Συμβουλίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου