Ο πόλεμος κατά του λαού της Λιβύης είναι ιμπεριαλιστικός, άδικος και συνεχίζεται με ένταση. Ηδη, το ΝΑΤΟ ανέλαβε τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων, τη διεύρυνσή τους πέρα από την απόφαση του ΟΗΕ, γεγονός που σημαίνει ότι τα σχέδια για γενίκευσή του, με καθολικούς βομβαρδισμούς και με χερσαίες δυνάμεις, όπως αποκαλύψαμε την περασμένη βδομάδα από το «Ριζοσπάστη» είναι έτοιμα να μπουν σε εφαρμογή. Πολεμικά με πεζοναύτες πλέουν στη Λιβύη, άλλοι προετοιμάζονται σε ΝΑΤΟικές βάσεις στη Νότια Ευρώπη, ενώ η ελληνική κυβέρνηση συμμετέχει ενεργά, θέτοντας στη διάθεση των ιμπεριαλιστών, τις βάσεις, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τον εναέριο χώρο κ.λπ. Χωρίς την Ελλάδα, τις βάσεις σε Σούδα και Ακτιο, πόλεμος δεν μπορεί να γίνει. Τον άδικο πόλεμο προετοίμασαν οι ιμπεριαλιστές, διεισδύοντας και οργανώνοντας αντι-κανταφικές δυνάμεις, προσπαθώντας να προσδώσουν στη δράση τους μορφή λαϊκής εξέγερσης, αλλά εξέγερση δεν υπάρχει.
Δεν υπήρχε λαϊκή μαζική δράση, όπως π.χ. σε Τυνησία και Αίγυπτο. Οτι τους υποδαύλισαν από τα μέσα οι ιμπεριαλιστές, αποκαλύφθηκε και με τη σύλληψη πρακτόρων των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών και με την ύπαρξη αξιωματικών από χώρες της Ευρώπης που πασχίζουν να τους οργανώσουν και με τα όπλα που μπαίνουν από την Αίγυπτο.***
Την πρόσκληση για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο την έκαναν οι αντικαθεστωτικές δυνάμεις στην Ανατολική Λιβύη. Ο επικεφαλής των αντι-κανταφικών είναι ο πρώην υπουργός Εσωτερικών του Καντάφι, ενώ ο πρώτος που έφυγε από την κυβέρνηση, ο υπουργός Δικαιοσύνης, πήγε στις ΗΠΑ και τον ΟΗΕ, καλώντας για βοήθεια στην επιδίωξη ανατροπής του Καντάφι. Επομένως, ο πόλεμος «νομιμοποιήθηκε» από μερίδα ιμπεριαλιστών, γιατί οι ηγετικές αντικαθεστωτικές δυνάμεις τους κάλεσαν, διεκδικώντας για λογαριασμό τους ανακατατάξεις στην εξουσία, στα πλαίσια της διαπάλης για το ποιο τμήμα της αστικής τάξης, το παλιό ή το εκσυχρονιστικό, θα διεκδικήσει την ιδιοκτησία και τη διαχείριση των πετρελαίων, του φυσικού αερίου, του πλούτου, γενικότερα, στη Λιβύη και τη συνδιαχείριση με τα διεθνικά μονοπώλια. Στο πλαίσιο της διαπάλης για αστικούς εκσυγχρονισμούς και στο πολιτικό σύστημα. Επομένως, δεν είναι πόλεμος ανάμεσα στην αστική τάξη και στο λαό, δεν πρόκειται περί λαϊκής εξέγερσης, αλλά μεταξύ μερίδων της αστικής τάξης. Ο πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός και άδικος και από τη μεριά που υπερασπίζεται τα συμφέροντά του ο Καντάφι. Και αυτός είχε αναπτύξει σχέσεις με μερίδα ιμπεριαλιστών, αλλά πρόσφατα άλλαξε επιλογές, με μεγαλύτερα ανοίγματα σε Ρωσία, Κίνα, κ.λπ. Επομένως, και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές, ο πόλεμος είναι άδικος.
***
Η αστική τάξη της Ελλάδας συμμετέχει ενεργά στον πόλεμο στη Λιβύη, για να προασπίσει τις ελληνικές επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική, σύμφωνα με δηλώσεις, από την έναρξή του, του υπουργού Εξωτερικών. Στη Λιβύη, στον κατασκευαστικό τομέα, δραστηριοποιούνται οι εταιρείες J&P, ΕΤΕΠ (που μετονομάστηκε σε ΤΑGECO), Αρχιρόδον (επέκταση - εκσυγχρονισμός λιμένος Τριπόλεως) ΣΙΚΕΛΙΣ, και MARITECH, (ανέλαβε την τοποθέτηση καλωδίων οπτικών ινών στα λιβυκά παράλια). Η OLYMPIA ανέλαβε λιμενικό έργο δυτικά της Τρίπολης. Η INTRACOM με τη θυγατρική της INTRACOM LIBYA BRANCH διεκδίκησε την ανάληψη τηλεπικοινωνιακών έργων. Τα Διυλιστήρια Χερσονήσου του Αίμου ΑΕΒΕ (Green Oil SA) συμμετέχουν με 66% σε Joint Venture με τη λιβυκή εταιρεία Faris Al Khallej. Η ΕΤΕΜ ίδρυσε μεικτή ελληνολιβυκή επιχείρηση υπό την επωνυμία LAMAR SA Production & Stock Joint Company και επένδυσε 20 εκ. ευρώ στην κατασκευή μονάδας χύτευσης αλουμινίου και μονάδων παραγωγής προφίλ αλουμινίου και ηλεκτροστατικής βαφής. Το 2008 εξαγόρασε το ποσοστό του Λίβυου συνεταίρου και κατέχει πλέον το 90% του κεφαλαίου της Lamar (Αραβοελληνικό Επιμελητήριο Εμπορίου και Ανάπτυξης). Η αστική τάξη της Ελλάδας είναι επιθετική, συμμετέχει διαχρονικά σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, με βάση τη δύναμη της οικονομίας της στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Ο λαός μας πληρώνει τα αντιλαϊκά μέτρα λόγω κρίσης, αλλά και τη συμμετοχή στον πόλεμο, που αποσκοπεί να βρουν διέξοδο υπερσυσσωρευμένα κεφάλαια για επενδύσεις στην περιοχή. Βεβαίως, υπάρχουν και δίκαιοι πόλεμοι, των λαών, ως απάντηση στους άδικους πολέμους. Ο δίκαιος πόλεμος, για να έχει θετικό αποτέλεσμα, πρέπει να συνδυάζεται με την πάλη κατά της εγχώριας αστικής τάξης και βεβαίως κατά του ξένου ιμπεριαλιστή. Μονόδρομος η ενιαία πολιτική πάλη για απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο και τις συνέπειες της κρίσης, σε ρότα ρήξης, ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου