Σελίδες

15 Ιαν 2011

Εσχάτη προδόσια της κυβέρνησης ΓΑΠ για το Αιγαίο και τον μη καθορισμό ΑΟΖ

Tις ανησυχίες του ΚΚΕ ότι η κυβέρνηση προωθεί τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου με την Τουρκία, για λογαριασμό της ντόπιας αστικής τάξης και κάτω από την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, με επώδυνες συνέπειες για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, επιβεβαίωσε η απάντηση που έδωσε χτες ο Γ. Παπανδρέου στην Επίκαιρη Ερώτηση με την οποία η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ζητούσε από την κυβέρνηση να ενημερώσει για τα εξής ζητήματα: Ποια είναι τα αποτελέσματα των συνομιλιών με την Τουρκία για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και άλλα θέματα που αφορούν το Αιγαίο, αν μπορούν να αφεθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην κρίση του δικαστηρίου της Χάγης και σε ποια βάση θα διαμορφωθεί το συνυποσχετικό της παραπομπής, γιατί η κυβέρνηση δεν προχωράει στον ορισμό των ελληνικών ΑΟΖ και τι προβλήματα υπάρχουν με το Καστελόριζο. Πίσω από τη συκοφαντική επίθεση που εξαπέλυσε στο ΚΚΕ ο πρωθυπουργός απαντώντας στην Ερώτηση, κρύβεται η επί της ουσίας επιβεβαίωση της πολιτικής κριτικής που ασκεί το ΚΚΕ στην κυβέρνηση για τη στρατηγική της στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με αιχμή το Αιγαίο.

1. Στο ερώτημα για τα αποτελέσματα των συνομιλιών για την υφαλοκρηπίδα και άλλα ζητήματα που αφορούν στο Αιγαίο, ο πρωθυπουργός δεν απάντησε επί της ουσίας και επιχείρησε να ενσπείρει σύγχυση σχετικά με έννοιες όπως η υφαλοκρηπίδα και η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Ο Γ. Παπανδρέου επέμεινε να μιλάει για υφαλοκρηπίδα, ενώ στη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982, ο σύγχρονος ορισμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων ενός παράκτιου κράτους στο θαλάσσιο χώρο που το περιβάλλει είναι αυτό της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) και όχι της υφαλοκρηπίδας.
Επικαλέστηκε ότι πρόκειται για «βαθιά τεχνικά και νομικά ζητήματα» για να προχωρήσει σε αβάσιμους ισχυρισμούς, ότι τάχα «το δικαίωμα εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των πόρων της υφαλοκρηπίδας δεν εξαρτάται ή επηρεάζεται από την κήρυξη ή μη της ΑΟΖ». Ωστόσο, αυτό που περιγράφει δεν είναι η υφαλοκρηπίδα - ΑΟΖ όπως ορίζεται σήμερα στο Διεθνές Δίκαιο. Να θυμίσουμε ότι προ μηνών σε συνέντευξή του ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Θ. Πάγκαλος, όταν ρωτήθηκε για τις έρευνες τουρκικών πλοίων ανοιχτά του Καστελόριζου και μεταξύ Θράκης και Σαμοθράκης, είχε ισχυριστεί, παίζοντας ρόλο «λαγού», ότι πρόκειται για διεθνή ύδατα και ότι η ελληνική υφαλοκρηπίδα πάει μέχρι τα 200 μέτρα βάθος.
Στην ουσία ο Γ. Παπανδρέου δε λέει τίποτα για την κατοχύρωση της ΑΟΖ και σκόπιμα περιπλέκει τα πράγματα για να συγκαλύψει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει για διμερή διαπραγμάτευση με την Τουρκία επί των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, έξω από το πλαίσιο που ορίζει η Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, με τελικό ζητούμενο τη συνεκμετάλλευση της ελληνικής ΑΟΖ και τη συνακόλουθη στρατιωτική συνδιαχείριση στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ.
Ομως, το κλειδί στην όλη υπόθεση, που δίνει την ουσία της ΑΟΖ, αλλά δε λέει κουβέντα ο Γ. Παπανδρέου, είναι το πλάτος που εκτείνεται από τις ακτές, το όριο της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ και όχι ο γεωλογικός ορισμός της. Αυτή κατοχυρώνεται σαφώς από τη Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, του 1982, η οποία προβλέπει ζώνη μέχρι 200 ν. μίλια ή σε περίπτωση αποστάσεων κάτω των 400 ν. μιλίων ορίζει το όριο της μέσης απόστασης των απέναντι ακτών, καθώς και πλήρη δικαιώματα σε όλα τα κατοικημένα νησιά. Σε αντίθεση με τον παλιό ορισμό της υφαλοκρηπίδας, την προηγούμενη δηλαδή σύμβαση, του 1958, που έθετε ως όριο τα 200 μέτρα βάθος βυθού.
Πέραν όλων των άλλων, ο πρωθυπουργός απέφυγε εντελώς να απαντήσει γιατί η κυβέρνηση δεν προχωράει στον ορισμό των ελληνικών Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ), όπως έχει δικαίωμα να κάνει.
2. Σε ό,τι αφορά στο ερώτημα για το αν μπορούν να αφεθούν κυριαρχικά δικαιώματα στην κρίση του Δικαστηρίου της Χάγης, ο Γ. Παπανδρέου όχι μόνο απέφυγε να απαντήσει ευθέως, αλλά με τις ασαφείς αναφορές που έκανε εντείνει τις ανησυχίες, αφήνοντας να φανεί πως η Χάγη αναζητείται για να χρησιμοποιηθεί ως το άλλοθι της εκχώρησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων.
Για να δικαιολογήσει την κυβερνητική τακτική αποσιώπησης - στην ουσία εγκατάλειψης της ελληνικής ΑΟΖ - επικαλέστηκε την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το 1985, για την υπόθεση της υφαλοκρηπίδας Λιβύης - Μάλτας. Να σημειωθεί πως η απόφαση αυτή εκδόθηκε μια περίοδο που ακόμα δεν είχε τεθεί σε πλήρη εφαρμογή από τα κράτη η νέα τότε Συνθήκη του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, που καθιερώνει την ΑΟΖ και τη μέση γραμμή ως απόλυτο όριο.
Οπως υποστήριξε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, στην απόφαση εκείνη, την οποία και επικαλείται, επισημαίνεται: «Αν και είναι δυνατό να υπάρχει υφαλοκρηπίδα, όπου δεν υπάρχει ΑΟΖ, δεν είναι δυνατό να υπάρχει ΑΟΖ χωρίς αντίστοιχη υφαλοκρηπίδα». Ουσιαστικά, ο πρωθυπουργός επιχειρεί με δικολαβίστικα σοφίσματα να δημιουργήσει σύγχυση μεταξύ γεωλογικού και νομικού ορισμού της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ. Ωστόσο, έτσι αποκαλύπτεται το πλαίσιο στο οποίο πιθανά έχουν καταλήξει οι ελληνοτουρκικές διαπραγματεύσεις.
Να υπενθυμίσουμε εδώ ότι σε απόρρητη έκθεσή του, που πρόσφατα είδε το φως της δημοσιότητας στον Τύπο, εμπειρογνώμονας του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών έκανε αναφορά στους κινδύνους που εγκυμονεί για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα το ενδεχόμενο προσφυγής στη Χάγη του ζητήματος του Καστελόριζου.
Μάλιστα, αναφέρεται σε αυτή πως η εν λόγω απόφαση για την υπόθεση Μάλτας - Λιβύης είναι αρνητικό δεδικασμένο, καθώς γίνεται αναφορά στην αρχή της αναλογικότητας, πράγμα που σημαίνει ότι στο Καστελόριζο αν γινόταν προσφυγή θα επιδικαζόταν τόση ΑΟΖ όση αναλογεί στο μήκος των ακτών του σε αναλογία με τις απέναντι τουρκικές ακτές και όχι αυτή που δικαιούται μέχρι τα 200 ν. μίλια ή τη μέση απόσταση από την Κύπρο και την Αίγυπτο.
3. Στα ερωτήματα για το σε ποια βάση θα διαμορφωθεί το συνυποσχετικό της παραπομπής και τι προβλήματα υπάρχουν με το Καστελόριζο, ο πρωθυπουργός επικαλέστηκε την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης και ισχυρίστηκε ότι αυτή η προσφυγή δεν «αποτελεί παραχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων από μόνη της». Η προσφυγή αυτή, είπε, «για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας σε όλη τη θαλάσσια περιοχή από τον Εβρο ως το Καστελόριζο» θα γίνει όταν θα υπάρξει αδιέξοδο, προφανώς στις διμερείς διαπραγματεύσεις που διεξάγονται, γιατί «δεν πρέπει να διαιωνιστεί η εκκρεμότητα». Αυτή η προσφυγή, είπε, θα γίνει από κοινού με την Τουρκία.
Ομως, εδώ ακριβώς εγείρονται σοβαρά ζητήματα. Προϋπόθεση της προσφυγής στη Χάγη είναι η υπογραφή συνυποσχετικού, δηλαδή αποδοχή της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου αλλά και δέσμευση για αποδοχή της απόφασής του. Ωστόσο, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας - ΑΟΖ προϋποθέτει τον ορισμό, δηλαδή τη βάση εκκίνησής της, δηλαδή από πού ξεκινάει, από τα 6 ή τα 12 μίλια χωρικών υδάτων ή ακόμα και από τις ευθείες γραμμές βάσης με τις οποίες μπορεί να κλείσουν οι κόλποι.
Επίσης, πρέπει να λήξουν οι τουρκικές αμφισβητήσεις για την κυριότητα πολλών ελληνικών νησιών (σύμφωνα με μια εκδοχή 21 ελληνικά νησιά), είναι η θεωρία περί «γκρίζων ζωνών». Πρέπει ακόμα να λήξει το θέμα τουΚαστελόριζου, που αποτελεί κλειδί για την Ανατολική Μεσόγειο, για το οποίο η Τουρκία δε δέχεται ότι έχει υφαλοκρηπίδα και δικαιώματα ΑΟΖ.
Αυτόματα, λοιπόν, δημιουργούνται νέες ανησυχίες για το ενδεχόμενο παραπομπής όλων αυτών των ζητημάτων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, δηλαδή αποδοχή αρμοδιότητάς του για επαναχάραξη συνόρων σε βάση πάντα της εκχώρησης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων κατοχυρωμένων όχι μόνο από το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και από συνθήκες όπως αυτή της Λοζάνης του 1923.
Συνεπώς, η αναφορά από τον πρωθυπουργό υποκρύπτει τελείως ασύμφορη για την Ελλάδα διαπραγμάτευση με την Τουρκία, έξω από τους κανόνες της ισχύουσας Σύμβασης του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, στη βάση των «ζωτικών συμφερόντων» της γειτονικής χώρας, όπως αυτά αναφέρονται στη Συμφωνία της Μαδρίτης του 1997.
Δηλαδή, εγκατάλειψη και εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, που θα σηματοδοτήσει αλλαγή του σημερινού συνοριακού «στάτους» στο Αιγαίο με δραματικές επιπτώσεις στην ίδια την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.

Παρουσιάζοντας την Επίκαιρη Ερώτηση, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε:
"Kύριε Πρόεδρε, τα τολμηρά σας λόγια στο Ερζερούμ δε μας εφησυχάζουν καθόλου. Το αντίθετο, μάλιστα, αυξάνουν τις ανησυχίες μας, γιατί η Ιστορία έχει δείξει - η παλαιότερη και κυρίως η πρόσφατη - ότι πολύ μεγάλες παραχωρήσεις σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας ή η απόπειρα να γίνουν παραχωρήσεις, γίνονταν αφού είχαν προηγηθεί μεγάλα και παχιά λόγια περί εθνικού συμφέροντος, περί πατριωτισμού. Μάλιστα, τώρα, αυτά επαυξάνονται στις συνθήκες της λεγόμενης «παγκοσμιοποίησης» κ.τ.λ.
Οταν σπρώχνετε στον Καιάδα κυριολεκτικά το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων, γιατί θα διστάσετε να παραμερίσετε τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, προκειμένου να εξασφαλίσετε το στρατηγικό στόχο που έχετε διακηρύξει, η Ελλάδα να γίνει ένας ενεργειακός δίαυλος; Και ενεργειακός δίαυλος για την Ελλάδα σημαίνει συμφωνίες, είτε διακρατικές, είτε ανάμεσα στις μονοπωλιακές επιχειρήσεις, συμφωνίες που έχουν σχέση με το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο.
Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο όντως είναι χρυσός. Δεν είναι όμως, καθόλου χρυσός για όλους. Και προπάντων, δεν είναι χρυσός για τους λαούς. Δεν χρειάζονται και πάρα πολλές αποδείξεις. Αρκεί να πάρουμε μόνο τις χώρες της Αφρικής, Σουδάν, Νιγηρία, Αγκόλα, Γκαμπόν, Γουιάνα και άλλες που έχουν τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου και οι λαοί λιμοκτονούν. Για να μην αναφερθώ στις περιοχές της Μέσης Ανατολής και για να μην πάρουμε το πετρέλαιο ως αποφασιστική αιτία για την πραγματοποίηση πολεμικών συγκρούσεων.
Ευθέως σας ρωτάμε: Η υφαλοκρηπίδα, που αφορά στο Καστελόριζο, θα ενταχθεί στη συζήτηση γενικά για τον καθορισμό της υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία; Και γιατί δεν καθορίζετε την ΑΟΖ; Ποιος είναι ο λόγος, όταν μάλιστα αυτό έχει γίνει σε όλες τις γειτονικές χώρες; Και υποσημειώνουμε ότι το Καστελόριζο, εάν ενταχθεί - και έτσι πρέπει να ενταχθεί - στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, τότε ανεβάζει τη γειτονία της ελληνικής και κυπριακής υφαλοκρηπίδας και βγάζει από τη μέση τις τουρκικές αξιώσεις".

1 σχόλιο:

  1. Ανώνυμος15/1/11, 11:16 μ.μ.

    Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη φροντίδα του πρωθυπουργού όχι μόνο για το Καστελόριζο, αλλά και για όλη την επικράτεια. Ειδικά, πάντως, για το Καστελόριζο, η έγνοια του είναι αδιαμφισβήτητη. Διαφορετικά, πώς θα το επέλεγε ως ντεκόρ για να ανακοινώσει - με φόντο τις βαρκούλες να αρμενίζουν - εκείνα τα «μνημειώδη» για το μνημόνιο, την «τρόικα» και την υπαγωγή της Ελλάδας στο «μηχανισμό σωτηρίας»;

    ΑπάντησηΔιαγραφή