Δε μας συμφέρει να είστε αρτιμελείς, μας συμφέρει να σας κόψουν το πόδι»! Αυτό είναι το νόημα της απάντησης που πέταξε κατάμουτρα στους διαβητικούς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσω της διοίκησης του ΙΚΑ-ΤΕΑΜ. Δικαιολογημένα η ειλικρίνεια της κυβέρνησης προκάλεσε σε πολλούς αποτροπιασμό. Καθόλου δικαιολογημένη όμως δεν είναι η έκπληξη που εξέφρασαν ορισμένοι (ακόμα και κυβερνητικά στελέχη), μιλώντας για «απαράδεκτη» και «ανήθικη» απόφαση. Γιατί δεν πρόκειται για καμιά «παρέκκλιση» από την πολιτική Υγείας που υπηρετούν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΕΕ, αλλά και δυνάμεις που τη στηρίζουν όπως ο ΛΑ.Ο.Σ. Τέτοιες συνέπειες μετρά ο λαός καθημερινά στη ζωή του, αφού το (αστικό) κράτος τα ταμεία του τα θέλει γεμάτα για να στηρίζει τα μονοπώλια (φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις, αναπτυξιακά πακέτα κλπ.) και γι' αυτό τα απαλλάσσει από ...περιττά βάρη όπως θεωρούν την προστασία της υγείας του λαού. Τέτοια είναι τα αποτελέσματα στα οποία σχεδιασμένα και συνειδητά οδηγούν όσοι βάζουν τις λαϊκές ανάγκες στη ζυγαριά του κόστους, που πάντα γέρνει υπέρ των μονοπωλιακών συμφερόντων.
Για να «αντιδράσει» στην κατακραυγή η κυβέρνηση έβγαλε τα στελέχη της στα τηλεπαράθυρα να καμωθούν τους «οργισμένους»... Μήπως όμως δεν είναι δική της η εντολή στα νοσοκομεία και τα ασφαλιστικά ταμεία να πετσοκόψουν τις παροχές; Μήπως δεν είναι αυτή που μαζί με όλους όσοι στηρίζουν την περιφερειακή «αποκέντρωση» και τον «Καλλικράτη» καταργούν τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας, μεταφέρουν την αρμοδιότητα στις περιφέρειες και επιβάλλουν μία και καλή τον κανόνα που λέει πως κάθε οικογένεια θα διασφαλίζει όποια εξέταση, νοσηλεία και θεραπεία (και αν) της επιτρέπει το εισόδημά της; Μήπως δεν ήταν το υπουργείο Εργασίας που έστειλε στις 29 Σεπτέμβρη επιστολή στα ασφαλιστικά ταμεία να αναζητούν την «οικονομικότερη αγωγή»; Που σημαίνει εκπτώσεις που στερούν από έναν ασθενή τη δυνατότητα όχι μόνο να κρατά το πόδι του, αλλά και να μην υποφέρει, να πονά λιγότερο, να ζει περισσότερο και καλύτερα. Και γιατί πρέπει να είναι «αυτονόητη» για τους εργαζόμενους όλη αυτή η συζήτηση περί αντιπαράθεσης κόστους και υγείας όταν δίπλα του μεγαλώνει αμείωτα ο πλούτος που οι ίδιοι παράγουν, όταν δηλαδή υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για να ζουν καλύτερα;
Αλήθεια, τι είδους λογική είναι αυτή από την οποία ξεπηδά η σκέψη να γίνει «εμπεριστατωμένη έρευνα» (όπως ανέφερε η απάντηση του ΙΚΑ-ΤΕΑΜ) για να διαπιστωθεί πόσο συμφέρει το να μείνει παράλυτος ένας άνθρωπος; Και τι είδους γιατροί είναι αυτοί που έδωσαν τον όρκο του Ιπποκράτη και χρησιμοποιούν την επιστημονική γνώση για να «τεκμηριώσουν» την ανάγκη να ακρωτηριαστεί το πόδι ενός ανθρώπου γιατί κοστίζει λιγότερο από τη θεραπεία; Η κυβέρνηση δε ζητά «εμπεριστατωμένες έρευνες» και για τις συνέπειες που έχουν στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, ανασφάλιστους, απλήρωτους και κακοπληρωμένους εργάτες η πολιτική που σμπαραλιάζει την υγεία του εργάτη, η κατάργηση του 8ωρου, οι ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους τόπους δουλειάς. Οπου ο θάνατος κοστολογείται από τους καπιταλιστές λιγότερο από τα μέτρα προστασίας της ζωής.
Η απάντηση σε κάθε λαϊκό πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο ερώτημα: Με τα μονοπώλια ή με το λαό; Με την αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία ή ενάντια σε αυτό και άρα ενάντια στο δικαίωμα του λαού ακόμα και να έχει την υγειά του; Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
Αναστασία ΜΟΣΧΟΒΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου