Κάθε χρόνο τέτοιο καιρό - αφού έχουν περάσει μέσα στο καλοκαίρι ό,τι πιο αντεργατικό είναι στο πρόγραμμά τους - η μία μετά την άλλη οι αστικές κυβερνήσεις που εναλλάσσονται στην εξουσία θυμούνται το περίφημο «κοινωνικό πακέτο» ενόψει ΔΕΘ.
Οι τωρινοί, ακόμα δεν το είδανε, Γιάννη το βαφτίσανε. Με κάτι δήθεν ασφαλείς πληροφορίες στον αστικό Τύπο αφήνονταν υπονοούμενα ότι θα υπάρξουν τελικά και παροχές. Διαβάζεις στα ψιλά και ...τζίφος. Η ίδια η ανάλυσή τους τους προδίδει. Δίνονται, γράφουν, πολλά λεφτά σε κοινωνικές παροχές αλλά δεν πιάνουν τόπο, σπαταλιούνται. Από δω προκύπτει ήδη αναγγελία νέων περικοπών δαπανών που θα εκτιμηθούν σαν σπατάλη. Πώς θα προκύψουν οι παροχές; Θα αλλάξει, γράφουν, η κατεύθυνση. Δηλαδή, μιλάνε για αναδιανομή μιας πίτας που θα την έχουν κιόλας μικρύνει. Πρέπει να αναγνωρίσουμε στο ΠΑΣΟΚ ότι είναι «μανίτσα» σε τέτοιες κομπίνες. Σαν τον καπετάνιο που μοίραζε από μισό αυγό κρυφά στον κάθε ναύτη να μην το μάθει ο διπλανός του κι ύστερα έβγαινε και φώναζε «εϊ, εσύ που έφαγες το αυγό, δούλευε!». Το πρόβλημα για όσους ακόμα ελπίζουν ότι θα υπάρχουν παροχές, είναι πως πια δεν προβλέπεται ούτε μισό αυγό.
Χαμός και κλάμα χτες για τους φόρους που δεν καταβάλλονται. Οι μόνοι που μπορούν να φοροδιαφεύγουν είναι αυτοί που τα έχουν.
Κι αυτοί είναι οι καπιταλιστές. Το μαρτυρούν η μία μετά την άλλη οι ρυθμίσεις χρεών που κάθε κυβέρνηση κάνει για να μαζέψει κάποια στιγμή ένα μικρό τμήμα των φόρων.
Ε, αυτοί που χρωστάνε ζητάνε και το βόδι. Για να πληρωθούν, λένε, φόροι πρέπει να υπάρχει ανάπτυξη. Και για να υπάρχει ανάπτυξη δεν πρέπει να πληρώνουν αυτοί φόρους. Δεν τους πιάνεις πουθενά.
Το ωραίο είναι πως δυο μέρες πριν χειροκροτούσαν μέσα από τα έντυπά τους κάποιον από την τρόικα που είπε πως ό,τι ήταν να πληρώσουν οι εργαζόμενοι το πλήρωσαν, τώρα πρέπει να πληρώσουν και οι πλούσιοι. Προφανώς δεν εννοούσε τους καπιταλιστές, γιατί αυτοί κοιτάζονταν χτες μεταξύ τους και δεν έβρισκαν κανέναν πλούσιο. Και για να μην υπάρχουν συγχύσεις ζήτησαν με μια καταπληκτική ομοφωνία να αρθούν τα «αντικίνητρα», δηλαδή να τους αφαιρεθούν φόροι.
Αυτοί που τα γράφουν αυτά, δηλώνουν επίσης πως δεν μπορούσαν να φανταστούν τι διαστάσεις θα έχει η κρίση στην αγορά κι έτσι, αφού με το μέχρι τώρα νομοθετικό πλαίσιο πήραν όλα εκείνα τα μέτρα που κάνουν ακόμα φτηνότερο τον εργάτη, τώρα ζητάνε και νέο κρατικό χρήμα για να σωθούν.
Αυτό που δε λένε είναι πως σε τέτοιες εποχές είναι που χάνονται τα μικρά ψάρια. Οτι, δηλαδή, αναγκαστική συνέπεια της καπιταλιστικής κρίσης είναι να χαθούν και κάποιοι από τους καπιταλιστές για να δυναμώσουν οι άλλοι. Αυτοί που μένουν ξεκρέμαστοι σ' όλη αυτή τη διαδικασία είναι οι αυτοαπασχολούμενοι. Καιρός είναι να σκεφτούν τις συμμαχίες τους, αντί να περιμένουν πόσα ψίχουλα θα πέσουν απ' το τραπέζι.
Καλυτερότεροι όλων εκείνοι που κάνουν πλάκα στο ΠΑΣΟΚ και στους αναγνώστες τους. Οπως αυτός που σοβαρά σοβαρά γράφει ότι το ΠΑΣΟΚ διακήρυξε πειστικά τη σοσιαλιστική αλλαγή και με αυτό σαν δεδομένο κλαίει που τώρα αυτό το σοσιαλιστικό κόμμα αναγκάζεται να κάνει καπιταλιστική παλινόρθωση. Κάπως πρέπει να δικαιολογήσουν ότι χρόνια και χρόνια δουλεύουν τον κόσμο ότι με το ΠΑΣΟΚ είχαμε σοσιαλισμό. Και τώρα που ο βασιλιάς είναι γυμνός κάνουν πως δεν τον ξέρουν.
Το ΠΑΣΟΚ δε βρίσκεται σε καμιά σύγκρουση με τον εαυτό του, τον εαυτό του αντιγράφει. Το κλάμα για το ΠΑΣΟΚ είναι σαν τον κλάμα για το πολιτικό σύστημα. Η περίφημη απαξίωση είναι καλλιεργημένη απ' αυτούς που την επικαλούνται για τους νέους σχεδιασμούς τους.
Τα λαϊκά στρώματα δεν έχουν να λυπούνται για την απαξίωση των αστικών κομμάτων. Εχουν όμως όλο και περισσότερους λόγους να χτίζουν τη δική τους πολιτική εκπροσώπηση, να συσπειρώνονται στη γραμμή πάλης που χάραξε το ΚΚΕ: Ενάντια στα μονοπώλια και την πολιτική τους εξουσία, για μια οικονομία που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και για να γίνει αυτό πρέπει να αλλάξει η ίδια η τάξη που βρίσκεται στην εξουσία. Απλά και καθαρά, όσο και δύσκολα...
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου